Park Narodowy Paklenica – malowniczy zakątek jest z pewnością wart odwiedzenia dzięki ujmującemu położeniu w paśmie górskim Velebit, należącym do Gór Dynarskich. Najwyższe masywy podcięte są przepięknymi wąwozami, które znalazły się w granicach parku, a obszar dzięki wyjątkowym warunkom przyrodniczym uznano za rezerwat biosfery UNESCO. Piękne widoki przyciągają miłośników turystyki pieszej i wspinaczki skałkowej, a w wyższych partiach można napotkać żyjące w tym rejonie orły. Paklenica oferuje gęstą sieć szlaków turystycznych oraz wspaniałe tereny poprzecinane kanionami, w których można natknąć się na bunkry wydrążone w skałach jeszcze za czasów armii jugosłowiańskiej. Na trasie znajduje się wiele schronisk, będących doskonałą bazą wypadową na szlaki pełne niezapomnianych widoków i wakacyjnych Velebit – najdłuższy masyw Gór Dynarskich w Chorwacji, objęty parkiem narodowym i rezerwatem biosfery UNESCO. Dzięki licznym jaskiniom i pięknym widokom góry doskonale nadają się do turystyki pieszej i rowerowej oraz wspinaczki. Mniej wymagający turyści mogą z powodzeniem zdobywać nieco niższe partie górskie, z których rozpościerają się również malownicze widoki, a czas spędzony na świetnie przygotowanych szlakach z pewnością będzie należał do niezwykle Hvar – najdłuższa wyspa w Dalmacji rozciąga się zaledwie kilka kilometrów od wybrzeża i dzięki swoim urokliwym względom jest bardzo popularnym kierunkiem turystycznym. Spragnieni wypoczynku letnicy znajdą tam mnóstwo zatoczek kąpielowych, ustronne plaże, kolorową roślinność, a także doskonale rozwiniętą infrastrukturę. Hvar określa się „lawendową wyspą" pełną pięknych widoków i niebezpiecznych dróg, co jest przestrogą dla zmotoryzowanych turystów. Na szczęście drogi to jedyny minus tego uroczego zakątka. Plusem godnym uwagi jest największe nasłonecznienie w skali całej Chorwacji, przez co wyspa jest atrakcyjna nawet zimą i nosi miano „chorwackiej Madery”. Zwiedzić można dwa główne miasta: Hvar na południowym wybrzeżu, w zachodniej części wyspy oraz Stari Grad na północy. Na wyspę można dostać się z portu w Splicie, Dverniku i Sucuraj, a ciekawostką transportową są pływające tam w okresie letnim szybkie Vis – naturalne piękno, cisza i spokój to główne atuty przyciągające na wyspę spragnionych wypoczynku turystów. Vis położona jest za wyspami Hvar i Korcula, ale nie umniejsza to jej walorów turystycznych, ponieważ wybrzeże bogate jest w liczne zatoczki, w których można zażywać kąpieli słonecznych. Wyspę można zwiedzić poruszając się pieszo wysadzaną palmami drogą poprowadzoną wzdłuż wybrzeża, przy której znajdują się okazałe wille. Vis jest słonecznym rajem bogatym w śródziemnomorskie owoce, zioła i winorośle. Wyspiarze żyją tam z uprawy drzew oliwnych, winogron oraz rybołówstwa, a także trudnią się wyrobem lokalnego wina. Niezapomniany krajobraz podkreślają trzy łańcuchy górskie, między którymi rozpościerają się skaliste pola. Kolorowe zatoki i piękne plaże gwarantują relaks i wymarzony odpoczynek, z którego bez ograniczeń korzystają turyści rezydujący w prywatnych domach i kwaterach. Atrakcją turystyczną, której mogą temu regionowi pozazdrościć inne wyspy, jest słynna Błękitna Jaskinia, a także słynne wyścigi kajakarskie. Zaciekawieni historią turyści mogą zajrzeć do sławnej Titovej spliji znajdującej się na zboczu góry Hum, w której znajdował się sztab generalny znanego w Chorwacji generała Tito. Kilka promów łączy Komizę na Vis, ze Splitem lub Hvarem, a na wyspę organizowane są często jednodniowe wycieczki. Najciekawszą miejscowością jest Vis, gdzie zachowało się sporo zabytków z pradawnych okresów, które mija się podczas spaceru brukowanymi uliczkami, a ich historię przybliż wizyta w Muzeum Archeologicznym. Obok miasta, w głębi zatoki, znajdują się piaszczyste i kamieniste plaże, których wybór zapewni wspaniałą zabawę zarówno rodzinom z dziećmi, jak i turystom z zamiłowaniem uprawiającym nurkowanie. Miasto jest raczej spokojnym kurortem, w którym można skosztować lokalnych win i miło spędzić czas w tawernie Korcula – jedna z piękniejszych wysp Chorwacji, rozciągająca się równolegle do półwyspu Peljesac, na 47 km długości. Władze miasta Korcula uparcie utrzymują, że właśnie tam urodził się Marco Polo, a jego dom znajduje się bezpośrednio w sąsiedztwie katedry św. Marka. Na wyspie można podziwiać blisko 200 zatok, które tworzą wspaniale wyprofilowaną linię brzegową. Korcula zachwyca także cudownymi krajobrazami, które można podziwiać żeglując wokół 48 wysepek znajdujących się w pobliżu wyspy. Raj dla turystów pokrywa bujna roślinność, turyści znajdą tam setki gatunków ziół aromatycznych, plantacje oliwek, winogron i piękne lasy iglaste poprzecinane trasami spacerowymi. Na wyspie znajduje się wspaniałe średniowieczne miasto o tej samej nazwie, które słynie z tego, że tylko tam tańczy się wojenny taniec „moreska” sprowadzony przez Lastovo – jedna z najpiękniejszych wysp Adriatyku i z racji swojego położenia jest najdalej wysuniętą na południowy zachód zamieszkaną wyspą Chorwacji, która za czasów byłej Jugosławii była niedostępna dla turystów. Gdy już pozwolono ją zwiedzać, miłośnicy podróży uznali jej krajobraz pokryty lesistymi dolinami nad którymi góruje blisko 50 pagórków za baśniowy. Nad samym wybrzeżem można znaleźć mnóstwo przepięknych zatoczek, natomiast śródziemnomorskie miasteczka potrafią zadziwić ciekawą architekturą. Miejscowi rybacy znani są z połowu ogromnych langust, a właśnie od włoskiego określenia tego gatunku pochodzi nazwa wyspy. W zamierzchłych czasach wyspa była kolonią grecką i nazywała się Ladesta, później okupowali ją Rzymianie, Neretwianie, Wenecjanie, w końcu Włosi. Dla wszystkich władców Lastovo była ważnym miejscem strategicznym i chociaż nigdy nie stała się prawdziwą twierdzą, pozostałości zabytkowych budowli można zwiedzać i dziś. Od Korculi wyspę oddziela Lastovski kanal, a na jej terenie znajdują się dwie główne miejscowości: Lastovo i Ubli. Większość lądu jest bezludna i dzika, niemniej ciekawe i atrakcyjne dla turystów jest żwirowe wybrzeże, na którym również można znaleźć piaszczyste plaże i malownicze, idealnie nadające się do kąpieli zatoczki. Wyspa uchodzi za raj dla turystów szukających spokoju i romantycznych uniesień, a z racji tego, że jest skomunikowana z okolicznymi wyspami i lądem (połączenia promowe Uble – Vela Luka – Hvar – Split), stanowi doskonałą bazę do wycieczek Mljet – jedna z najprzyjemniejszych wysp na Adriatyku, na której turyści znajdą wyjątkową ciszę i spokój, gdyż nie ma tam przemysłu ani wielkich kompleksów turystycznych. Walory wyspy doceniono zakładając w jej zachodniej części park narodowy, który jest lokalną atrakcją turystyczną. Wyspa usytuowana jest na południe od półwyspu Peljesac, a największą osadą jest Babino Polje. Ciekawostką jest fakt, że wyspa pojawia się w homerowskiej Odysei, a sam Odyseusz zepchnięty na nią przez Posejdona miał spędzić tam 7 lat. Według innej legendy statek, którym płynął św. Paweł zatonął w okolicy wyspy, a mieszkańcy do dziś używają imienia świętego w wyrażeniach, modlitwach i przysłowiach. Na wyspę można dostać się promem wypływającym z Dubrownika, Trstenika i z Korculi. Najlepiej poruszać się tam pieszo, ale można też wynająć samochód. Najpiękniejsza plaża na wyspie znajduje się w miejscowości Paklińskie – archipelag złożony z 20 wysp można podziwiać między innymi z miasta Hvar. Dużą popularnością cieszy się największa Wyspa św. Klemensa oferująca odpoczynek od wielkomiejskiego hałasu. Podróż taksówką wodną lub wynajętą łodzią trwa zaledwie 30 min., a na wyspie można podziwiać bujną i dziką roślinność, smakować wyspiarskich specjałów w przytulnych restauracjach oraz pływać i nurkować w małych zatoczkach, których pełno jest w okolicy. Miłośnicy botaniki znajdą coś dla siebie w egzotycznym ogrodzie pełnym kaktusów, eukaliptusów, drzew oliwnych oraz innych roślin aromatycznych, w tym rozmarynu i lawendy. Okolica jest atrakcyjna dla uprawiających nurkowanie, ponieważ na dnie Adriatyku leży mnóstwo wraków udostępnionych do podwodnych eksploracji. Również miłośnicy żeglarstwa będą zachwyceni, gdyż przybrzeżna marina należy do jednych z najpiękniejszych na wyspach i może pomieścić mnóstwo do Bośni i Hercegowiny:Mostar – jedna z najciekawszych atrakcji turystycznych Bośni i Hercegowiny i największe miasto tzw. żupani hercegowińsko-neretwiańskiej. Stolica regionu turystycznego Hercegowina bardzo szybko podniosła się po wojnach na Bałkanach i zaprasza do siebie interesującymi zabytkami. Tereny obecnego miasta zamieszkiwane były już w czasach rzymskich, chociaż pierwsza nazwa pochodząca od „mostari”, czyli opiekunów średniowiecznego Starego Mostu, pojawiła się dopiero w tureckich zapiskach z XV w. Mostar stał się jednocześnie militarnym i ekonomicznym ośrodkiem otomańskim na terytorium Hercegowiny. Wtedy powstała turecka twierdza, drewniany most zastąpiono kamienną konstrukcją i zaczęły pojawiać się liczne karawany podążające z chorwackiej Dalmacji w głąb kontynentu. Dlatego też Mostar po dziś dzień ma handlowy charakter widoczny w ulicznych zakamarkach. W wieku XVI i XVII powstało wiele meczetów oraz szkół muzułmański zwanych medresami, chociaż rozbudowę miasta przerwało powstanie antytureckie z 1875 r, po upadku którego Mostar przeszedł pod panowanie Austro-Węgier i w rękach austriackich pozostawał do zakończenia I wojny światowej. Z kolei po II wojnie światowej Mostar wraz terenami Hercegowiny wszedł w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, by trafić później do targanej konfliktami Jugosławii. Bratobójcze walki z początku lat dziewięćdziesiątych XX w. między Bośniakami, Chorwatami i Serbami zrównały z ziemią prawie wszystkie świątynie i zniszczyły większość miasta, w tym zabytkowy most. Po ustabilizowaniu sytuacji i zakończeniu konfliktów bałkańskich Mostar zaczął odzyskiwać znaczenie polityczne, gospodarcze i kulturowe, stając się najciekawszą atrakcją turystyczną w regionie i przystankiem dla turystów podróżujących nad Adriatyk. Pieczołowicie został odbudowany Stary Most symbolizujący bratobójczą walkę i wojnę na Bałkanach, chociaż obecnie zamiast zwaśnionych mieszkańców miasta na oślepiająco białym, marmurowym, dumnie prężącym się łuku łączącym brzegi Neretwy można spotkać spacerujących turystów i śmiałków organizujących w lecie skoki do wody z dużej wysokości. Współczesna kompozycja dopełniona jest wieżami strażniczymi, w których znajdują się muzea poświęcone najnowszej historii miasta (prezentujące między innymi moment zniszczenia mostu) oraz zabytkowe arsenały. Po zobaczeniu mrożącego krew w żyłach konkursu na „Ikara Mostaru” można zwiedzić ruiny starego fortu tureckiego oraz stare miasto. Spacer wąskimi, brukowanymi uliczkami pełnymi restauracji, kawiarni i sklepików z orientalnymi różnościami przypomina zwiedzanie tureckich miast. Najwięcej przytulnych knajpek schowanych w podwórkach i za kolorowymi zasłonami oraz warsztatów rzemieślniczych znajduje się w turystycznej uliczce Kujundziluk, której nazwa pochodzi od „kotlarzy”, a jej największą atrakcją jest Dom Turecki z XVII w. Malowidła i dekoracje ścienne zachowały się w meczecie Koskin Mehmeda-paszy pochodzącym z 1617 r., z kolei najokazalej prezentuje się meczet Karadoz-bega z wysokim minaretem i ogromną kopułą. Wśród pozostałych interesujących świątyń wyróżnić można: XIX-wieczną, ortodoksyjną cerkiew Marii Dziewicy, odbudowaną po wojnie cerkiew Najświętszej Bogurodzicy, meczet Nesuh-agi Vucjakovicia z niewielkim cmentarzem i wybudowaną w ostatnich latach katolicką katedrę. Najstarszym zabytkiem Mostaru jest Krzywy Most zbudowany przez tureckiego architekta, skąd najlepiej widać prawy dopływ Neretwy otoczonej starymi młynami. Z racji ogromnej popularności miasta powstało dużo miejsc noclegowych, z których korzystają najczęściej turyści pragnący poczuć wieczorną atmosferę wielokulturowych uliczek wśród których krąży orientalny duch. Przy wjeździe na terytorium Bośni i Hercegowiny należy posiadać – do ważnego sanktuarium i miejsca objawień zjeżdżają co roku nie tylko liczni pielgrzymi, ale także turyści zainteresowani tajemniczym a zarazem interesującym kultem Matki Boskiej. Sama nazwa „międzygórze” odnosi się do wioski położonej na wysokości 2 tys. m zamieszkiwanej od VI w. przez Chorwatów. W roku 1892 wybudowano tam pierwsze duszpasterstwo św. Jakuba, patrona obejmującego opieką pielgrzymów. Pierwsze objawienie miało miejsce w czerwcu 1981 r. i związane jest z osobą Vicki Ivankovi, która ujrzała Matkę Boską w szarobłękitnej sukni, przez co stała się kultową postacią dla pielgrzymów pozostawiających pod jej domem karteczki z prośbami. Według miejscowych wierzeń pielgrzymi odwiedzający Medjugorie wyczuwają intensywny zapach róż i mogą oglądać na niebie niecodzienne zjawisko „tańczącego słońca”. Najważniejszym miejscem jest kościół św. Jakuba oraz wzgórze objawień – Podbrdo, na które prowadzi droga krzyżowa. Na szczycie góry o nazwie Krizevac stoi pamiątkowy krzyż, a sama wspinaczka może okazać się niemałym wyzwaniem kondycyjnym, którego zwieńczeniem są piękne widoki na okoliczne zbocza porośnięte bujną roślinnością. Przy wjeździe na terytorium Bośni i Hercegowiny należy posiadać paszport.