Wychowanie Wychowanie: Konsekwencja od A do Z Cocker jest oddanym myśliwym, dlatego też, by ta jego cecha nie przysparzała problemów, potrzebuje on bardzo konsekwentnego wychowania, jednak bez zbytniej surowości. Zasady wychowania muszą być klarowne, dobrze znane wszystkim domownikom i przez wszystkich egzekwowane. Sprytny cocker spaniel z pewnością wykorzystałby okazję i wszedłby swojemu opiekunowi na głowę, gdyby ten pozwolił na odstępstwo od reguły. Jeśli trzymasz się raz wytyczonych reguł, sprostasz wychowaniu cockera, nawet jeśli jest to Twój pierwszy pies. Wrodzone łakomstwo cockera wprawdzie znacznie ułatwia sprawę nagradzania podczas treningu, jednak uważaj: W kwestiach żywieniowych zdecydowanie nie powinieneś pozwolić mu sobą manipulować! Cocker spaniel potrafi popatrzeć proszącym wzrokiem i chwycić za serce, ale nie możesz się temu poddawać. Warunki utrzymania i pielęgnacja Warunki utrzymania i pielęgnacja: Wymagająca pielęgnacji sierść Pielęgnacja cocker spaniela angielskiego jest stosunkowo czasochłonna. Jego jedwabiste futro wymaga konkretnego szczotkowania co najmniej co drugi dzień, a najlepiej codziennie. Sierść jest podatna na kołtunienie, zwłaszcza w okolicach brzucha i uszu. Przyzwyczajać psa do rytuału szczotkowania należy już od szczenięcia, najlepiej tak, by nauczył się czerpać z niego przyjemność – zachowaj szczególną ostrożność podczas szczotkowania sierści w delikatnych miejscach, na przykład na brzuchu. Jeśli chcesz ostrzyc swojego cocker spaniela, weź pod uwagę, że: Sierść cocker spaniela angielskiego wymaga strzyżenia średnio raz na dwa miesiące. Podczas strzyżenia usuwamy obumarłe włosy z grzbietu, warg, uszu i brzucha. Z odrobiną cierpliwości oraz przy użyciu odpowiednich narzędzi: nożyczek, szczotki, grzebienia, trymera możesz strzyc sierść swojego pupila samodzielnie, przy czym zaleca się najpierw przyuczenie się do tego u profesjonalisty (wystarczy obserwować fryzjera przy pracy). Poza tym regularnie przycinaj psu odstające kosmyki na łapkach, by zapobiec ich nadmiernemu brudzeniu się oraz potencjalnym zapaleniom. Wiszące uszy niestety mają to do siebie, że ich budowa sprzyja rozwijaniu się infekcji grzybiczych oraz pojawianiu zapaleń, dlatego należy te narządy u cockera codziennie kontrolować i w razie potrzeby czyścić. Wargi cockera powinny być codziennie wycierane wilgotną ściereczką, by zapobiec ich ewentualnemu zapaleniu – także do tej czynności przyzwyczajaj psa od małego. Wszystkie niezbędne informacje dotyczące pielęgnacji sierści psa znajdziesz w magazynie zooplus. Sport i aktywności Sport i aktywności: Pełna energii przytulanka Cocker spaniel angielski jest przyjaznym, oddanym, wiernym i wesołym psem, wobec czego dysponuje cechami optymalnymi dla psa rodzinnego. Odnajdzie się świetnie w wysportowanej rodzinie, która chętnie będzie angażować go w fizyczne aktywności na świeżym powietrzu. Cocker spaniel łatwo nawiązuje przyjacielskie relacje z innymi zwierzętami domowymi, ale podczas spacerów instynkt łowcy może przejąć nad nim kontrolę i może potraktować inne zwierzęta jako potencjalną zdobycz. Odpowiednie zajęcia Angielski cocker spaniel dobrze odnajdzie się w mieszkaniu, pod warunkiem, że zapewnimy mu odpowiednią dawkę ruchu. To z natury przecież pełnym pyskiem pies myśliwski, którego charakter wymaga dużej ilości ruchu i zaangażowania umysłowego – co najmniej jedną do dwóch godzin dziennie. Poza spacerami cockerowi należy zapewnić codziennie aktywną zabawę, na przykład w tropienie przedmiotów, aportowanie lub trening z Dummy. Cocker spaniele z reguły bardzo lubią zadania polegające na szukaniu i tropieniu, doskonale nadają się do pracy jako tradycyjne psy tropiące oraz mantrailingu. Większość cockerów chętnie odda się też pływaniu. Osoby uprawiające jogging znajdą w tym małym wulkanie energetycznym dobrego towarzysza, o ile będą go wprowadzać w treningi krok po kroku. Cocker doceni jednak nie tylko ruch i trening, ale także pieszczoty z najbliższymi sobie ludźmi. W skrócie: Ten wyjątkowo przywiązany do swojego opiekuna pies najchętniej nie odstępowałby go na krok i nie lubi zostawać sam. © litts / Zdrowie Zdrowie: Charakterystyczne dla rasy choroby genetyczne cocker spaniela angielskiego Cocker spaniel angielski ma dziedziczne predyspozycje do zapadania na zespół przedsionkowy – chorobę ucha wewnętrznego, objawiającą się zaburzeniami równowagi i głuchotą na oba lub jedno ucho. Częściej niż u psów innych ras ma również problemy z oczami (zaćma). Powszechne są także choroby nerek i serca (kardiomiopatia rozstrzeniowa). Warty wzmianki jest również, prawdopodobnie uwarunkowany genetycznie, syndrom szaleństwa (ang. rage syndrome) objawiający się regularnymi napadami agresji porównywalnymi z napadami epileptycznymi, po których następuje faza letargu. Nie da się tych napadów pomylić z żadną zabawą czy zachowaniem nieułożonego psa i wymagają one natychmiastowej diagnozy i interwencji weterynarza. Prawda czy fałsz? Można spotkać się z teorią, że osobniki o jednobarwnym umaszczeniu zostają tą przypadłością dotknięte częściej niż osobniki, w których umaszczeniu występuje barwa biała. Jednak teoria ta niepoparta jest żadnymi dowodami. Jak długo żyje cocker spaniel angielski? Pomimo tych tendencji większość cockerów angielskich to wytrzymałe i silne psy, genetyczne schorzenia dotykają zawsze jedynie niewielki odsetek osobników danej rasy. Zdrowy, odpowiednio żywiony cocker spaniel dożywa przeciętnie 15 lat. © sweetlaniko / Historia Historia rasy: Skąd pochodzą spaniele? Dokładne pochodzenie cocker spaniela nie jest znane – istnieje teoria, żeby nie powiedzieć legenda, zakładająca, że psy te już znacznie ponad 2 000 lat temu przywiezione zostały do Wielkiej Brytanii z Hiszpanii przez rzymskich żołnierzy Juliusza Cezara, a nazwa rasy wywodzi się z łaciny i oznacza „hiszpańskiego psa”. Pewnym jest, że przodkowie dzisiejszych spanieli już przed setkami lat cieszyli się ogromną popularnością. Przykładowo brytyjski poeta Geoffrey Chaucer wspomina spaniele już w XIV wieku, a 200 lat później w swoich dziełach uwiecznia je William Shakespeare. W roku 1892 główna organizacja kynologiczna w Wielkiej Brytanii uznała tę rasę za samodzielną. W całej Europie w szybkim tempie zaczęły powstawać specjalnie Kluby Spanieli, które poświęcały się w pełni hodowli tej rasy. Łowca słonek Cocker spaniel hodowany był specjalnie w celu poławiania słonek (ang. woodcock). Słonki potrafią doskonale maskować się w podszyciu lasu, z kolei nos cocker spaniela potrafi je z powodzeniem wytropić. Rasa ta należy do płochaczy, które w polowaniach wykorzystywano przede wszystkim do wyszukiwania i wypłaszania zwierzyny z krzewów. W Anglii i Szkocji psy tej rasy do dziś spełniają często te funkcje, choć generalnie traktowane są teraz jako psy rodzinne. Zakup Zakup: Szukasz cocker spaniela angielskiego? Rasa cocker spaniel angielski jest jedną z najbardziej popularnych ras, dlatego liczba jej hodowców również jest duża. Na spokojnie poszukaj wzbudzającego zaufanie hodowcy który dba o swoje zwierzęta, ich odpowiednią socjalizację, i stawia w hodowli na ich zdrowie i dobro, a nie na jak najszybsze rozmnażanie i zysk. Odpowiedzialny hodowca dba o samopoczucie matki pieska, przestrzega okresu odpoczynku po ciąży, troszczy się o prawidłową socjalizację szczeniąt i interesuje się warunkami w potencjalnych domach jego podopiecznych. Po zakupie pieska najczęściej taki hodowca wciąż będzie służył radą, jeśli będziesz miał pytania odnośnie swojego nowego czworonożnego członka rodziny. Piesek powinien być przez hodowcę zaszczepiony i odrobaczony, przy przekazaniu powinieneś także dostać rodowód i książeczkę szczepień, czasami pieski są już zaczipowane. W magazynie dla psów zooplus, dowiesz się jakie pytania zadać hodowcy przed zakupem psa. Alternatywa: Adopcja ze schroniska Jeśli nie zależy Ci na tym, by przygarnąć szczenię, możesz także poszukać w Internecie, czy ktoś nie ma do oddania starszego cockera. Sprawdź strony internetowe pobliskich schronisk, być może w którym z nich na nowy szczęśliwy dom czeka właśnie porzucony cocker. Podarowanie starszemu zwierzęciu drugiej szansy na dobre życie, będzie z pewnością wzbogacającym doświadczeniem i zarazem pięknym gestem w stronę porzuconej istoty. © Mary Swift / Podsumowanie: Aktywny pies rodzinny Cocker spaniel angielski jest aktywnym, przywiązanym do swojego opiekuna psem rodzinnym, który szybko skradnie Twoje serce. Jako że jest zarówno myśliwym jak i łasuchem, wymaga konsekwencji w wychowaniu. Wymagająca jest również pielęgnacja jego sierści, ale przy odrobinie cierpliwości nawet początkującym opiekunom uda się sprostać jego wymaganiom, aby móc cieszyć się wspólnym towarzystwem.

Pochodzenie Nazwa rasy brzmi: spaniel kontynentalny miniaturowy, do której dla określenia odmiany dodaje się: papillon lub phalene. W języku potocznym, dla wygody skraca się zazwyczaj tę nieco przydługą nazwę i mówi się o nich po prostu papillon i phalene, w zależności od sposobu noszenia uszu. Jest to jedyna różnica między tymi odmianami. Ten oczywisty skrót jest o tyle wygodny, że od razu wiadomo, z jaką odmianą spaniela miniaturowego mamy do czynienia. Dokumentowanie powstania rasy zaczęło się od błędu. Francuska nazwa "epagneul" używana była do określenia płochaczy, ale jednocześnie miała drugie, pierwotne znaczenie – hiszpański pies. To spowodowało, że kynolodzy uznali, że rasa pochodzi z Hiszpanii. W rzeczywistości pies ma francusko-belgijskie korzenie i powstał dzięki miniaturyzowaniu myśliwskich spanieli. Droga dochodzenia psów tej rasy do dzisiejszego wyglądu trwała kilka wieków a najlepszymi jej kronikarzami byli malarze. W owych czasach mieli oni zwyczaj portretowania królów oraz znanych arystokratów, a na obrazach, być może dla ich uatrakcyjnienia, często uwieczniali także ich psy. Najstarszy wizerunek spaniela kontynentalnego zachował się na namalowanym przez żyjącego na przełomie XIII i XIV wieku Ambrogio Giotto di Bondone fresku, znajdującym się w jednym z kościołów w Asyżu. Inny, pochodzący z tego samego okresu wizerunek psa tej rasy można zobaczyć we Florencji, na słynnym obrazie "Triumf śmierci" autorstwa Orcagna. Później te małe pieski z wielkimi uszami portretowali także malarze tej klasy co Rubens, Rembrandt czy Van Dyke. Jeśli chodzi o źródła pisane, dzieje tego małego pieska, powszechnie zwanego papillon, były dokumentowane począwszy od 1545 roku. Stąd wiemy, że jego przodkiem jest spaniel karłowaty, który z Chin przybył do Hiszpanii. W XVI wieku był już ulubionym psem francuskiej i hiszpańskiej arystokracji, uwielbiano go również na królewskich dworach. Był wówczas prawdziwą maskotką, nadawał się do tego doskonale, był tak mały, że żyjące na dworach damy bez problemu mogły nosić go na rękach i trzymać na kolanach. Jego zadaniem było wówczas dostarczanie rozrywki najbogatszym rodom. Nadejście Rewolucji Francuskiej całkowicie zmieniło ich los. Uznane za synonim luksusu dzieliły ciężki los swoich właścicieli, którym rewolucja zabierała nie tylko majątki, ale również życie. Towarzyszył wiernie swoim panom również wtedy, gdy szczęście ich opuściło. Podobnie jak King Charles spaniel, który towarzyszył angielskiej królowej Marii Stuart w drodze na szafot, tak papillon podążał za swoją, skazaną na śmierć panią, francuską królową Marią Antoniną. Pierwotnie spaniele kontynentalne miały zwisające uszy. Tę odmianę nazwano je później phalene (nocny motyl-ćma). Pod koniec XIX wieku pojawiła się odmiana ze stojącymi uszami, którą dla odróżnienia nazwano papillon (motyl). Jej powstanie zawdzięczamy krzyżówkom papillona z chihuahuą i szpicem miniaturowym. Pierwszy raz pokazano spaniela miniaturowego na wystawie kynologicznej w Wielkiej Brytanii, w 1923 roku. Wzorzec papillona zatwierdzono w 1934 roku, a wzorzec phalene trzy lata później. Oficjalnego podziału spaniela karłowatego na dwie odrębne rasy: papillon i phalene dokonano jeszcze później, bo dopiero w 1955 roku. - Inkies Dare To Be Dharma "Inka" Spaniel kontynentalny miniaturowy, zarówno papillon jak i phalene, jest bardzo efektownym, pełnym wdzięku psem o harmonijnej, delikatnej budowie. Jego tułów jest nieco dłuższy niż wysokość w kłębie, ma prosty grzbiet, niezbyt głęboką klatkę piersiową, lekko podciągnięty brzuch, silne lędźwie oraz długi, wysoko osadzony i zawinięty wysoko nad grzbietem ogon. Bujne frędzle tworzą piękne pióro. Gdy pies jest w ruchu, ogon powinien być uniesiony wzdłuż linii grzbietu i zawinięty; koniuszek może dotykać zadu, ale nigdy nie może być zakręcony. Nie może też leżeć płasko na grzbiecie. Kończyny przednie i tylne proste, o delikatnym kośćcu, równolegle ustawione. Staw skokowy normalnie ukątowany. Pies nie może sprawiać wrażenia wysokonożnego. Łapy dość długie, zwane „zajęczymi”. Mocne pazury, preferowane czarne, jaśniejsze u psów o brązowej lub białej szacie. Palce mocne, o twardych opuszkach. Między palcami bogate owłosienie, wystające przed palce i tworzące zakończenie łapy. Chód dumny, swobodny, lekki i elegancki. Głowa proporcjonalna względem tułowia, osadzone na lekko łukowatej szyi. Czaszka niezbyt zaokrąglona, z wyraźnie zaznaczonym, ale nietworzącym przełomu stopem. Kufa dość długa, ale niezbyt szpiczasta, nie może być zadarta ku górze. Oczy dość duże, ciemne, szeroko otwarte, w kształcie dużych migdałów, osadzone na jednej linii ze stopem. Powieki ciemno pigmentowane. Nos mały, czarny, okrągły, spłaszczony w górnej części. Grzbiet nosa prosty. Wargi mocno pigmentowane, zęby mocne zamykające się w ścisłym, normalnym zgryzie. Język schowany, stale widoczny jest wadą. Cechą charakterystyczną spaniela kontynentalnego są uszy: duże, zaokrąglone na końcach, szeroko osadzone, ukształtowane w zależności od odmiany: Lilly’s BLUEBERRY HILL papillon - ma uszy wzniesione skośnie, mocno owłosione, podobne do rozpostartych skrzydeł motyla. Kiedy pies jest czymś zainteresowany ustawione są pod kątem 45 stopni w stosunku do głowy i muszą być na tyle sztywne, żeby mogły utrzymać się prosto, prezentując w całej okazałości wspaniałe owłosienie. Widoczna często między oczami biała strzałka ma imitować tułów motyla, a uszy jego szeroko rozpostarte skrzydła. MARLEY Vive Vanette phalene - ma uszy tej samej wielkości i o takim samym kształcie jak stojące uszy papillona, ale załamane tuż przy głowie, nieco przyklapnięte i zwisające, co przypomina skrzydła śpiącej ćmy. Również obficie porośnięte długim, jedwabistym włosem. Nazwa "phalene" pochodzi z języka francuskiego i znaczy: ćma. Wysokość w kłębie: psy i suki około 28 cm Masa ciała: istnieją dwie kategorie wagowe: 1. mniej niż 2,5 kg dla psów i suk. 2. od 2,5 do 4,5 kg dla psów i od 2,5 do 5 kg da suk. Waga minimalna : 1,5 kg. Dollbabies Azuro Art Of Azarin i Misteriya Zahlia at Azarin Papillon i phalene - jedna, czy dwie rasy? Wzorzec papillona powstał w 1934 roku, natomiast wzorzec phalene w 1937 roku. Obecnie obowiązuje jeden wzorzec FCI zgodnie z którym oryginalna nazwa rasy brzmi epagneul nain continental, czyli spaniel kontynentalny miniaturowy, natomiast papillon i phalene występuje tylko w opisie głowy, a konkretnie uszu, jako, że jest to jedyna różnica w budowie anatomicznej dwóch odmian spaniela kontynentalnego. Mimo, że formalnie papillon i phalene są jedną rasą, prowadzi się dla nich dwie odrębne księgi rodowodowe, również na wystawach są oceniane osobno. Zgodnie z zaleceniem Klubu rasy, nie wolno kojarzyć papillona z phalene, ponieważ w takim miocie oprócz typowych papillonów i phalene, rodzą się również szczenięta z uszami nietypowymi, półstojącymi, które są wadą dyskwalifikującą. Dyskwalifikacja dotyczy nie tylko szczeniąt z wadliwymi uszami, hodowca, który się na takie kojarzenie decyduje, musi się liczyć z nieuznaniem całego miotu. BG , JEROME Psy Przyszłości GIORGIO Psy Przyszłości Jeśli jednak w miocie po dwóch papillonach przyjdzie na świat phalene i jest w typie rasy, ma prawo do rodowodu, a co za tym idzie, może być zakwalifikowany do hodowli. Jest na dodatek bardzo cenny, zwłaszcza w sytuacji małej liczebności rasy, bo jest całkowicie niespokrewniony z innymi phalenami. i otwiera nowa pule genetyczną. Takim właśnie potomkiem dwóch papillonów jest pierwszy urodzony w Polsce phalene: Interchampion Amore Mio Vive Vanette, zdobywca tytułu Zwycięzcy Świata Weteranów w Budapeszcie w 2013 roku. Nie ulega jednak wątpliwości, że dla hodowli najcenniejsze są psy z wielopokoleniowym rodowodem phalene, ponieważ mieszany rodowód zawsze niesie ryzyko nieprawidłowych uszu. Świata Weteranów AMORE MIO Vive Vanette W Europie papillony przez wiele lat zdobywały coraz więcej zwolenników, podczas gdy popularność phalene, które nie wiedzieć dlaczego uznano za mniej efektowne, nieustannie malała. Wydaje się, że w ostatnim czasie ta niekorzystna tendencja została przyhamowana, pojawia się coraz więcej hodowców zainteresowanych tą odmianą, można więc mieć nadzieję, że będziemy je również częściej oglądać na wystawowych ringach. Story Forussi Spaniel miniaturowy jest pełnym energii psem o bardzo miłym usposobieniu. Wielu osobom wydaje się, że jest to delikatne, kruche stworzenie, które większość czasu spędza na kanapie. Nic bardziej błędnego! - uwielbia aktywne spędzanie czasu, długie wycieczki pełne rozmaitych atrakcji, po których rzeczywiście chętnie układa się na kanapie. Wystarczy jednak najmniejsza zachęta ze strony właściciela, by w jednym momencie zameldował się gotowy do wyjścia lub zabawy. Wszędzie go pełno, ani na krok nie odstępuje swoich właścicieli, jest przyjacielem całego świata, zarówno ludzi jak i zwierząt. Większość papillonów nawet w starszym wieku zachowuje swój młodzieńczy temperament i radość życia. GLIMPSE OF PARADISE from Pine Fields 4 That Leads to the Top at Maley Elity Papillon/phalene jest bardzo inteligentny, łatwo i szybko się uczy, uzyskuje doskonałe wyniki w konkursach posłuszeństwa i w agility. Nie zapominajmy jednak, że w jego żyłach płynie krew szpiców i myśliwskich spanieli. Jego zachowanie zależy więc przede wszystkim od starannego wychowania, w którym podstawą jest konsekwencja. Mimo, że zarówno papillon jak i phalene są na ogół bardzo posłuszne, doskonale potrafią egzekwować swoje prawa i jeśli w chwili słabości raz im się na coś pozwoli, uznają, że od tego momentu im się to należy i w przyszłości będą się tego domagać. Nie ulegajmy złudzeniu, że są to małe, kruche stworzenia, które trzeba chować w cieplarnianych warunkach. Wręcz przeciwnie, są obdarzone dużym temperamentem i wielką odwagą. Na spacerze ani przez moment nie zawahają się przeciwstawić nawet dużemu psu, są doskonałą ilustracją powiedzenia: „w małym ciele wielki duch”. Multi Champion QUITE HANDSOME from Pine Fields Szata Spaniel miniaturowy ma piękną, dość długą, obfitą, falistą ale nie lokowatą, nieco twardą w dotyku sierść o jedwabistym połysku, bez podszerstka. Na tułowiu włos jest ułożony płasko, lekko uniesiony przez pofalowanie, na klatce piersiowej znacznie dłuższy, podobnie na szyi gdzie tworzy żabot i kryzę. Uszy pokryte długim, powiewnym włosem, Włos na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego jest krótki, natomiast na tylnych stronach przednich kończyn obfite frędzle, na tylnych stronach ud portki a na ogonie wspaniały, powiewny pióropusz. Między palcami mogą być niewielkie, nieco wystajace kępki włosów, pod warunkiem, że nie powoduje to ciężkiego wyglądu łap, a raczej je wydłuża i nadaje im elegancki, subtelny wygląd. U niektórych przedstawicieli rasy włos osiąga długość 7,5 cm w kłębie, natomiast frędzle na ogonie 15 cm. Zaira de Pompadour Umaszczenie: dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle. Kolorowe znaczenia powinny obejmować okolice oczu i uszy. Na tułowiu i nogach biel musi dominować, również mile widziana biel na głowie w postaci mniej lub bardziej szerokiej strzałki. Na dolnej części głowy dopuszczalne białe znaczenie, jednak biel jako dominująca barwa głowy, stanowi wadę. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane. Sierść spaniela kontynentalnego wymaga regularnej pielęgnacji, ale jej utrzymanie w porządku jest mniej pracochłonne, niż by się to mogło na pierwszy rzut oka wydawać. Więcej na temat pielęgnacji sierści spaniela kontynentalnego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Zdrowie Papillon/phalene jest psem odpornym i zdrowym, dożywa średnio około 14-16 lat. U psów tej rasy zdarzają się czasem choroby oczu, przede wszystkim postępujący zanik siatkówki. Rozwija się on jednak na tyle długo, że poważne objawy w postaci ślepoty widać nieraz dopiero w późnym wieku. Papillony cierpią czasem z powodu zwichnięcia rzepki kolanowej. Niektóre wykazują nadwrażliwość na środki znieczulające. Inter Ch,Multi Ch,Multi BIS/BOG Weteranów Zkarabi’s EGOISTE Do kogo pasuje ten pies ? Papillon jest wspaniałym psem rodzinnym oraz do towarzystwa. Jest bardzo uczuciowy, bezgranicznie przywiązany do swoich właścicieli. Nadaje się zarówno dla rodziny z dziećmi jak i dla osób starszych lub samotnych, które są w stanie poświęcić mu dużo czasu i uwagi, dla których będzie wiernym i niekłopotliwym towarzyszem. Z tym psem nie sposób się nudzić, tak dużo wnosi do domu radości i pozytywnej energii. Papillony są tak oddane i uczuciowe, że trzeba uważać, żeby nie stały się zaborcze i przesadnie zazdrosne o swoich właścicieli, bo to może być uciążliwe. Bywają psy uzależnione od swoich właścicieli, nie rozstaja się z nimi ani na chwilę, chodzą za nimi krok w krok, zachęcają do zabawy, bo zostały przyzwyczajone do tego, że cały czas ktoś sie nimi zajmuje. Pojawia się wówczas poważny problem, pies nie chce zostać sam w domu, szczeka i obwieszcza całemu światu nieszczęście jakie go spotkalo. Jest to z reguły wynikiem błędów wychowawczych, bo trzeba go od pierwszych dni w nowym domu uczyć korzystania z zabawek i akceptowania czasowej nieobecności domowników. Jeśli zostanie do tego przyzwyczajony, zaakceptuje niezbyt długą nieobecność właścicieli, choć z reguły bardzo nie lubi się z nimi rozstawać. ATTRACT ATTENTION z francuskim buldożkiem ELISSA Maricolo Miracle Zawsze wesoły i skory do zabawy, spaniel miniaturowy doskonale dostosowuje się do każdych warunków mieszkaniowych. Może mieszkać w domu z ogrodem, ale równie dobrze będzie się czuł w mieszkaniu w bloku. Psy tej rasy przeważnie nie są szczekliwe, niestety niektóre z nich mają zwyczaj oszczekiwania każdego, kto się zbliży do drzwi. Mając na uwadze dobre relacje sąsiedzkie, trzeba od początku wyhamowywać ten fatalny zwyczaj, który jest równie uciążliwy dla właściciela psa jak i dla wszystkich mieszkańców bloku. Nie wolno tego zlekceważyć, bo jeśli szczekanie wejdzie psu w nałóg, trudno będzie psa od tego odzwyczaić. Z wychowaniem papillona/phalene poradzi sobie każdy, nawet niemający doświadczenia w układaniu psów właściciel. Jest to pies, który chętnie się uczy, nie buntuje się i wydaje się czerpać przyjemność z popisywania się swoimi umiejętnościami. Można i warto nauczyć go posłuszeństwa, bo to bardzo ułatwia wspólne życie. Nadaje się zarówno dla osób z zacięciem sportowym, jak i dla domatorów, którzy są w stanie zapewnić mu tylko jeden dłuższy spacer dziennie. To, co dla niego jest najważniejsze, to uwaga i bliskość właścicieli. Jest bardzo ruchliwy, odpowiednia ilość dobrej zabawy jest w stanie zrekompensować skrócony spacer. A jeszcze bardziej obecność drugiego psa. Lilly’s Malachite Meadows Choć bardzo lubi towarzystwo, w stosunku do obcych zachowuje nieufność, która jednak szybko znika, jeśli przekona się, że ze strony tej osoby, ani jemu jaki jego właścicielom nie grozi nic złego Natomiast przyjaciół rodziny wita z wielką radością, domaga się pieszczot i jest szczęśliwy, że może być w centrum uwagi. Jest bardzo czujny i choć trudno go nazwać psem stróżującym, to jednak zawsze wyczuje obecność kogoś obcego i donośnym szczekaniem powiadomi o tym swoich właścicieli. Uwielbia dzieci, jest wobec nich bardzo przyjazny i tolerancyjny, choć ze względu na jego żywy temperament nie powinno się go zostawiać z małymi dziećmi bez opieki dorosłych, żeby w zabawie niechcący nie zrobił im krzywdy. Umyślnie nigdy nie zrobi dziecku nic złego, nie ma też skłonności do odgryzania się i nadużywania zębów. Bardzo dobrze się czuje w towarzystwie starszych dzieci, które mogą wyprowadzać go na spacer lub chodzić z nim na szkolenie, bo to uczy je cierpliwości i odpowiedzialności. Psy wbrew pozorom łatwo dają się dzieciom szkolić, dobrze z nimi współpracują, często lepiej niż z dorosłym przewodnikiem. W stosunku do zwierząt jest bardzo przyjazny, może mieszkać nie tylko z innymi psami, ale również z kotami. Nie ma tendencji do dominacji, nie będzie więc walczyć o przywództwo, może być natomiast zazdrosny i konkurować o względy swojego właściciela. Z kolei większa ilość zwierząt w mieszkaniu ułatwia pozostawienie psów samych pod nieobecność właścicieli. Kelebek’s QUELLY, HY-ZIO z Szemrzącego Wiatru, GRA-FI z Szemrzącego Wiatru i kotka Negra Zarówno papillon jak i phalene może być doskonałym towarzyszem do długich spacerów i amatorsko uprawianego joggingu. Równie dobrze sprawdza się na szkoleniu w zakresie posłuszeństwa, jak również we wszystkich, odpowiednich dla ich wielkości sportach, takich jak flyball lub bardzo wszechstronne agility. Uwielbia skakać przez przeszkody, aportować i jak przystało na psa z myśliwskim rodowodem, chodzić po śladzie i odnajdywać ukryte przedmioty. Przy wyborze wielkości warto wiedzieć, że charakter tego małego spaniela nie różni się ani w zależności od kształtu uszu, ani kategorii wagowej. Może mieć jednak znaczenie, jeśli się weźmie pod uwagę tryb życia i aktywność właściciela. Osoba, która często podróżuje samolotem wybierze zapewne najmniejszego psa, żeby mógł spędzić ten czas razem z nią w kabinie pasażerskiej a nie w luku bagazowym. Pasjonat flyballu będzie wolał większego psa, który prawdopodobnie lepiej zniesie wysiłek fiziczny niezbędny do uprawiania tego sportu. Natomiast w dogoterapii liczy się tylko jego wspaniały, pełen radości, przyjacielski charakter, waga jest bez znaczenia. Ch PL, PL GUCIO z Sosnowego Kręgu podczas zajęć terapeutycznych z dziećmi Zalety i wady + doskonały pies do towarzystwa + bardzo przywiązany do wlaściciela + przyjaznyny wobec dzieci + nadaje sie do psich sportów + przyjacielski wobec innych zwierząt + mało kosztowny w utrzymaniu + łatwo adaptuje się do różnych warunków + czujny stróż - bardzo zywiołowy - bywa zazdrosny i zaborczy SO PERFECT Forussi, ALIZEE Forussi , AMBASSADOR Forussi Jak znaleźć dobrą hodowlę ? Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 77/06/1998/ wersja angielska SPANIEL KONTYNENTALNY Epagneul nain continental POCHODZENIE: Francja, Belgia DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: KLASYFIKACJA: Psy ozdobne KLASYFIKACJA : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 9 Ozdobne spaniele kontynentalne. Nie podlegają próbom pracy. WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, luksusowy, ozdobny spaniel, prawidłowo i harmonijnie zbudowany, o długiej szacie; umiarkowanie długa kufa jest krótsza, niż czaszka. Żywy, pełen wdzięku i zarazem mocny. Dumnie obnosi się w płynnym, eleganckim ruchu. Długość ciała spaniela kontynentalnego przekracza nieco jego wysokość. GŁOWA: Proporcjonalna względem tułowia; proporcjonalnie lżejsza i krótsza, niż u spanieli dużych i średnich. ODCINEK MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Niezbyt zaokrąglona – zarówno z profilu, jak i z przodu. Bywa, że widoczny jest delikatny zarys bruzdy czołowej. Stop : Wgłębienie wyraźnie zaznaczone. U cięższych psów, wgłębienie to jest mniej wyraźne, jednak zaznaczone. U bardzo małych psów stop jest wyraźnie zaznaczony, nigdy jednak nie tworzy gwałtownego przełomu. ODCINEK TWARZOCZASZKI: Nos: Mały, czarny, okrągły, lecz nieco spłaszczony w górnej części. Kufa : Krótsza, niż czaszka, delikatna, zwężająca się i nie wklęsła na bokach; nie może być zadarta ku górze.. Grzbiet nosa : Prosty. Wargi: Mocno pigmentowane, cienkie i suche. Szczęka/Żuchwa/Zęby: Zęby dość mocne; zamykające się ściśle w normalnym zgryzie. Język: Nie może być widoczny. Język stale widoczny lub nie chowany pod wpływem dotyku palcem jest wadą. Oczy: Dość duże, szeroko otwarte, w kształcie dużych migdałów; nie wypukłe, osadzone dość nisko; wewnętrzny kąt oka znajduje się na przecięciu linii czaszki i kufy. Ciemnej barwy, bardzo wyraziste, powieki mocno pigmentowane. Uszy: Dość delikatne, ale mocne. Niezależnie od tego, czy uszy są stojące, czy wiszące, w dotyku chrząstka nie może mieć zbyt ostrego zakończenia. Uszy są osadzone dość daleko w tyle głowy – wystarczająco daleko od siebie, by ukazywać lekko zaokrąglony kształt czaszki. • Odmiana z wiszącymi uszami, zwana PHALÈNE. Ucho w spoczynku jest osadzone wysoko – znacznie wyżej, niż linia oka; wiszące, a jednak dość ruchome. Porośnięte falistym włosem, który może być dość długi – nadaje to psu ładny wygląd. • Odmiana ze stojącymi uszami, zwana PAPILLON. Ucho osadzone wysoko; małżowina uszna szeroko rozwarta i skierowana na bok. Wewnętrzna krawędź ucha tworzy z linią poziomą kąt ok. 45°. W żadnym przypadku ucho nie może być uniesione prosto do góry, w sposób charakterystyczny dla szpica – jest to zdecydowanie niedopuszczalne. Wnętrze małżowiny okryte delikatnym włosem, również falistym. Najdłuższe włosy sięgają nieco poniżej krawędzi ucha; zewnętrzna powierzchnia ucha jest natomiast pokryta wiszącymi frędzlami, sięgającymi daleko poza krawędź ucha. Wynikiem krzyżowania tych dwóch odmian jest często pies o półstojących uszach z załamanymi końcami – ten pośredni sposób noszenia ucha jest poważnym błędem. SZYJA: Średniej długości, kark nieco łukowaty TUŁÓW: Górna linia: Nie jest ani zbyt krótka, ani wypukła, ani też łękowata, jednakże nie jest też zupełnie płaska. Lędźwie: Mocne i lekko wysklepione. Klatka piersiowa: Szeroka, dość głęboka. Obwód klatki piersiowej, mierzony między dwoma ostatnimi żebrami, musi być w przybliżeniu równy wysokości w kłębie. Żebra dobrze wysklepione. Brzuch: Nieco podciągnięty. OGON: Osadzony dość wysoko; dość długi; bujne frędzle tworzą piękne pióro. Gdy pies jest w ruchu, ogon ma być uniesiony wzdłuż linii grzbietu i zawinięty; koniuszek może dotykać zadu; nigdy nie może być zakręcony; nie może też leżeć płasko na grzbiecie. KOŃCZYNY: Nogi proste, solidne lecz delikatne. Pies nie może sprawiać wrażenia zbyt wysokiego na nogach. Oglądane z przodu lub z tyłu kończyny są ustawione równolegle. KOŃCZYNY PRZEDNIE Łopatki: Dobrze rozwinięte; dobrze związane z tułowiem. Kość ramieniowa: Długości odpowiadającej długości łopatki; normalnie ukątowane i dobrze związana z łopatką; dobrze przylegająca do tułowia. Nadgarstki: Wyraźnie widoczne z profilu. KOŃCZYNY TYLNE Staw skokowy: Normalnie ukątowany. ŁAPY: Dość długie, zwane „zajęczymi”, pewnie oparte na opuszkach. Mocne pazury, preferowane czarne, jaśniejsze u psów o brązowej lub białej szacie (białe pazury u psów białych lub z białymi kończynami nie stanowią błędu, jeśli poza tym pies jest dobrze pigmentowany). Palce mocne, o twardych opuszkach. Między palcami bogate owłosienie, wystające przed palce i tworzące zakończenie łapy. CHÓD/RUCH: Dumny, swobodny, lekki i elegancki SZATA: Bez podszycia, bujna, lśniąca, falista (nie należy mylić z lokowatą), nie miękka, lecz nieco twarda w dotyku, z jedwabistym połyskiem. Sierść ułożona płasko, włos dość delikatny, lekko uniesiony przez pofalowanie. Szata podobna, jak u ozdobnego angielskiego spaniela , jednak znacznie różni się od szaty pekińczyka; nie może również przypominać szaty szpica. Włos na głowie, kufie, przedniej części nóg i poniżej stawu skokowego jest krótki. Na tułowiu włos średniej długości, dłuższy na szyi – tworzy kryzę i żabot, opadając falami na klatkę piersiową; tworzy frędzle na uszach i tylnych partiach kończyn przednich; tył ud bujnie okryty miękkim włosem, tworzącym portki. Między palcami mogą być niewielkie kępki włosów, które mogą nieco wystawać, pod warunkiem, że nie powoduje to ciężkiego wyglądu łap, a raczej nadaje im wygląd subtelny, wydłużając je. U niektórych przedstawicieli rasy w dobrej kondycji włos osiąga długość 7,5 cm w kłębie, natomiast frędzle na ogonie – 15 cm. MAŚĆ: Dopuszczalne są wszelkie maści na białym tle. Na tułowiu i nogach biel musi dominować. Mile widziana biel na głowie, w postaci mniej lub bardziej szerokiej strzałki. Na dolnej części głowy dopuszczalne białe znaczenie, jednak biel jako dominująca barwa głowy, stanowi wadę. We wszystkich przypadkach wargi, powieki, a zwłaszcza nos, muszą być pigmentowane. WIELKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA: Wysokość w kłębie: Około 28 cm. Waga : dwie kategorie : 1. Mniej, niż 2,5 kg dla psów i suk. 2. Od 2,5 do 4,5 kg dla psów i od 2,5 do 5 kg da suk. Minimalna waga : 1,5 kg. WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu. • Płaska, jabłkowata i wypukła czaszka, jak u angielskich ozdobnych spanieli. • Zbyt mocno lub zbyt słabo zaznaczony stop. • Nos innej barwy, niż czarna. • Garbonos lub wklęsły grzbiet kufy. • Depigmentacja warg. • Tyłozgryz i – szczególnie – przodozgryz. • Małe, zbyt okrągłe, wyłupiaste oczy, jasnego koloru, ukazujące białka, gdy pies patrzy prosto przed siebie. • Depigmentacja obwódek powiek. • Karpiowaty lub łękowaty grzbiet. • Zakręcony lub leżący płasko na grzbiecie ogon, opadający na jedną stronę (tzn. kość ogonowa, nie zaś frędzle, które – ze względu na swą długość – opadają w lokach). • Wygięte przednie kończyny. • Pogrubiałe nadgarstki. • Słabe kończyny tylne. • Tylne kończyny, widziane z tyłu, odchylone od linii pionowej w stawach kolanowych i łapach. • Pojedynczy lub podwójny palec szczątkowy na tylnych kończynach jest niepożądany i stanowi wadę; należy je więc usuwać. • Łapy zbieżne lub rozbieżne. • Pazury nie dotykające podłoża. • Uboga szata, miękka lub puszysta; włosy stojące prosto lub proste same w sobie; wełnista sierść i podszycie wskazują na krzyżowanie ze szpicem. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: • Agresja lub nadmierna nieśmiałość. • Nos różowy lub w różowe plamy. • Przesadny prognatyzm, przodozgryz lub tyłozgryz posunięte tak dalece, że siekacze nie stykają się ze sobą. • Porażenie języka lub język stale widoczny. Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany. Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny. Źródło:

Nachodzi taki czas, gdy zima zaczyna się dłużyć. Czekasz z niecierpliwością do wiosny, cieszysz się każdym promieniem słońca. Bo chociaż słońce świeci coraz dłużej to jeszcze trochę czasu minie, zanim zima będzie w odwrocie. Łatwo wtedy o zniechęcenie. Znasz to, prawda? W takich sytuacjach najlepiej jest zawołać psa. A cocker spaniel będzie idealnym towarzyszem, który zmusi Cię do aktywności, zabawy i radości. Poznaj szczegółowe informacje dotyczące cocker spaniela angielskiego! Niech Cię nie zwiedzie słodki wygląd tych psiaków i ich przepiękne, chwytające za serce spojrzenie! To psy bardzo aktywne i zawsze gotowe do zabawy. Bez względu na okoliczności. Psy cocker spaniel są równie piękne, co energiczne i skore do psot. Żadna pogoda nie jest w stanie ich powstrzymać przed dobrą zabawą. Niegdyś pies myśliwski, kojarzony silnie z sokolnikami i polowaniami na ptactwo. Obecnie uważany za psa rodzinnego i do towarzystwa. W Polsce dość popularny, choć tuż po II wojnie światowej losy rasy w Polsce wisiały na włosku. Pomożemy Ci poznać bliżej tę tak charakterystyczną rasę. 1. Cocker Spaniel – czy wiesz skąd się wziął? 2. Współczesny cocker spaniel 3. Cocker spaniel angielski – wygląd, który zachwyca 4. Cocker spaniel – zdrowie 5. Cocker spaniel – pielęgnacja 6. Cocker spaniel angielski – charakter, usposobienie, styl bycia 7. Jeszcze kilka słów o charakterze cocker spaniela 8. Pies cocker spaniel – czy będzie idealnym towarzyszem dla Ciebie? Cocker Spaniel – czy wiesz skąd się wziął? Pies cocker spaniel to pies z zadziwiająco długim rodowodem. Żeby prześledzić historię w pełni, musisz cofnąć się aż do IV wieku przed naszą erą. Badania prowadzone nad historią rasy wskazują na to, że właśnie wtedy w Kartaginie żyły psy, które są przodkami dzisiejszych psów cocker spaniel. Pisał o nich już jeden z uczniów samego Sokratesa, Ksenofont. To z jego relacji pochodzą pierwsze pisemne wzmianki na ich temat. Ksenofont sportretował je jako psy z pofalowaną sierścią, które wykorzystywane przez myśliwych przy polowaniach na ptactwo. Znana jest też rzeźba takiego psa, pochodząca z czasów Filipa II, ojca samego Aleksandra Wielkiego. Inni badacze wskazują z kolei na hiszpański rodowód psów cocker spaniel. Psy z długą sierścią i zwisającymi uszami występowały na terenie Półwyspu Iberyjskiego już w VII-VIII wieku. Miały dotrzeć tam w czasach wypraw krzyżowych. Stamtąd też miały rozprzestrzenić się na tereny Francji i Anglii. Pies cocker spaniel zyskał dużą popularność na terenie Wysp Brytyjskich już w XVI wieku. To właśnie wtedy i tam zadecydowano o podziale rasy. Od tej pory rozróżniano psy cocker spaniel przeznaczone do polowań na lądzie i w wodzie. XVII wiek przyniósł kolejne zmiany w postrzeganiu tej rasy. Na ten okres przypada wynalezienie broni palnej. Tylko pozornie broń palna nie ma żadnego związku ze spanielami. Właśnie wtedy zaczęto wymagać od tych psów nie tylko tego, by płoszyły ptactwo z jego kryjówek, ale też przynosiły upolowaną zwierzynę. Współczesny cocker spaniel Angielski cocker spaniel taki, jakiego znasz dzisiaj to efekt selekcji, która dokonała się pod koniec XIX wieku i a początku XX wieku. Za bezpośredniego przodka współczesnych cocker spanieli agnielskich uważa się psa Obo, który urodził się w 1879 roku. Każdy miłośnik cocker spanieli kojarzy na pewno Teda Obo, cocker spaniela, który znajduje się w rodowodach większości psów tej rasy. Pierwszy klub miłośników cocker-spanieli powstał już na początku XX wieku. W Polsce angielski cocker spaniel angielski był hodowany już stosunkowo wcześnie. Kilka hodowli prężnie działało już w okresie międzywojnia. II wojna światowa jednak wyniszczyła niemalże kompletnie hodowle tych pięknych psów. I na tym ich historia mogłaby się zakończyć, gdyby w 1948 roku do Polski nie trafił kolejny cocker spaniel, który zapoczątkował po raz kolejny polskie hodowle psów cocker spaniel. Cocker spaniel angielski – wygląd, który zachwyca Cocker spaniel to średniej wielkości pies. Według wzorca rasy osiąga wagę od 11 do 16 kilogramów, a długość życia tego psa to od 12 do 15 lat. Cechą charakterystyczną tych psów są ich wielkie, piękne oczy, które patrzą na człowieka w sposób chwytający za serce. Głowa i mordka są kształtne i bardzo foremne. Szata jest bardzo jedwabista. Najkrótsza sierść jest na głowie, średniej długości na tułowiu, a najgęstsza na klatce piersiowej. Najdłuższa i najbardziej gęsta znajduje się na psich łapach. Niezwykle miękka i przyjemna w dotyku. Nie może być sztywna, szorstka ani kręcona. Za wzorzec uznaje tylko psy z prostą sierścią. W ubarwieniu panuje nieco większa dowolność. Cocker spaniel bywa czarny, złoty, sobolowy, czekoladowy, czarny lub czekoladowy wraz z podpalaniem, biało-czekoladowe, biało-czarne, biało-złote. Istnieją też psy w kolorach wątrobowym, lemon roan, orange roan, blue roan lub tricolour. Uszy to kolejna cecha charakterystyczna tych psów. Bardzo długie, duże, osadzone po bokach głowy na wysokości oczu. Porośnięte bardzo jedwabistą sierścią są niezwykle przyjemne w dotyku. Są też bardzo wrażliwe, dlatego musisz na nie szczególnie uważać. Cocker spaniel – zdrowie Cocker spaniele to psy niezwykle odporne na działanie warunków atmosferycznych. Za nic mają sobie deszcz, wiatr, a nawet śnieg. Bardzo dobrze znosi nie tylko bardzo niskie, ale też bardzo wysokie temperatury. Pomimo to warto go chronić przed skrajnymi temperaturami i zadbać o jego komfort. Ze względu na swoją budowę są narażone na infekcje uszu. Długie, wiszące uszy są bardzo narażone na rozwój bakterii i grzybów. Musisz je regularnie czyścić. Usuwać zalegające tam włosy, woskowinę i inne zanieczyszczenia. Szczególnie narażone są też piękne oczy spanieli. Rasa tych psów często boryka się z kataraktą, podwinięciem powiek, zanikiem siatkówki i zapaleniem spojówek. To ostatnie to mniej uwarunkowanie genetyczne, a bardziej konsekwencja trybu życia jeśli chodzi o psy tej rasy. One bardzo często węszą tuż przy ziemi, w trawie i krzakach. Stąd bardzo prosta droga do najróżniejszych zanieczyszczeń, które wylądują w psich oczach. Starsze cocker spaniele mogą mieć problemy z nerkami lub sercem. W starszym wieku też nieco bardziej narażone są na nowotwory. Z rzadka u psa rasy cocker spaniel pojawić się mogą też problemy ze stawami, z dysplazją stawów włącznie. Cocker spaniel – pielęgnacja Chcesz by w Twoim domu zamieszkał cocker spaniel? Pies tej rasy wymaga szczególnej pielęgnacji. Musisz być pewien, że będziesz miał na to dość czasu. W innym wypadku Twój pies ani nie będzie prezentował się ładnie, ani nie będzie się dobrze czuł. Sierść cocker spaniela jest niezwykle piękna, miękka i bardzo przyjemna w dotyku. Niestety jest też problematyczna i czasochłonna w odpowiedniej pielęgnacji. Nie martw się jednak, wystarczy tylko czas, regularność i odrobina wprawy, byś osiągnął naprawdę wysoki poziom w zajmowaniu się nią. Musisz regularnie, przynajmniej raz w tygodniu wyczesywać swojego cocker spaniela. Musisz to robić bardzo dokładnie. Najlepsza w tym celu będzie pudlówka oraz grzebień z obrotowymi zębami. Wygodnie jest też używać płynu do rozczesywania, by sierść się nie plątała. Jeśli zaniedbasz wyczesywanie, sierść może się skołtunić. Szczególnie w okolicach pachwin, uszu. Musisz też regularnie usuwać martwe włosie i dbać o podszerstek. Po każdym spacerze powinieneś też obejrzeć swojego psa, by jak najszybciej usunąć wszelkie zanieczyszczenia. Cocker spaniela musisz też regularnie kąpać. Najlepiej w szamponie przeznaczonym dla psów długowłosych. Konieczne jest też strzyżenie i wyskubywanie sierści, by nadać jej pożądaną długość i fakturę. To jednak, jeśli nie chcesz lub nie umiesz zrobić tego samodzielnie, możesz zlecić profesjonalnemu groomerowi. Musisz jednak do budżetu przeznaczonego na psa wliczyć ten koszt. Cocker spaniel angielski – charakter, usposobienie, styl bycia Niech Cię nie zwiedzie łagodny i uroczy wygląd, którym cechuje się cocker spaniel angielski. Charakter tego psa jest niezwykle żywiołowy. Te psy to prawdziwe łobuziaki z ogromnym temperamentem. Choć teraz są hodowane jako psy rodzinne i psy do towarzystwa, historycznie są psami myśliwskimi. To znaczy, że mogą mieć bardzo silny instynkt myśliwski. Zawsze musisz o tym pamiętać, jeśli zdecydujesz się puścić psa luzem podczas spacerów. Z natury te psy tej rasy są łagodne. Musisz się jednak liczyć z tym, że podczas wychowywania cocker spaniela będziesz musiał wykazywać się konsekwencją i wolą z żelaza. W innym wypadku Twój pies może spróbować wejść Ci na głowę. Wtedy też mogą pojawić się problemy z agresją. Na ogół toleruje inne psy i dobrze żyje w stadzie. Na ogół też nie ma problemów z akceptacją innych zwierząt domowych. Musisz tylko dobrze pokierować jego temperamentem. Po raz kolejny żelazna wola będzie tu bardziej niż wskazana. Jeszcze kilka słów o charakterze cocker spaniela Jaki jeszcze jest cocker spaniel? Charakter tych psów robi z nich raczej dobrych i czujnych stróżów. Nie możesz jednak oczekiwać, że cocker spaniel będzie psem obronnym. W tej roli się zdecydowanie nie sprawdzi. Przyuczony może jednak stróżować i ostrzegać przed spaniel to też pies niezwykle aktywny. Zawsze jest gotowy i chętny do zabawy. Trudno go też zmęczyć. Może mieszkać w bloku, ale tylko pod warunkiem, że będzie miał zapewnioną właściwą – czyli dużą – dawkę ruchu i codziennej aktywności. Cocker spaniel angielski odnajdzie się w relacjach z dziećmi. Chociaż będzie preferował towarzystwo tych nieco starszych. Młodsze musisz najpierw nauczyć odpowiedniego postępowania z psem. Cocker spaniele są bardzo rodzinne i źle znoszą samotność. Absolutnie nie nadają się do kojca. Dadzą sobie radę, jeśli będą musiały zostać przez kilka godzin same. Wolą jednak przebywać w czyimś towarzystwie. Często cocker spaniel wybiera sobie jednego członka rodziny, którego darzy szczególnie mocnym uczuciem. Pies cocker spaniel – czy będzie idealnym towarzyszem dla Ciebie? Teraz już znasz szczegółowe informacje i wiesz nieco więcej, jaki jest pies rasy cocker spaniel. Czy to pies dla Ciebie? Jest piękny i prezentuje się naprawdę imponująco. Z powodzeniem sprawdza się jako pies rodzinny i do towarzystwa. Bardzo źle jednak znosi samotność, a niekonsekwencja w jego wychowaniu może powodować problemy z agresją i chęć dominacji otoczenia. Potrzebują też odpowiedniej dawki ruchu. Są niezwykle aktywne i nie wystarczą im króciutkie spacery dookoła bloku. Z tego powodu cocker spaniel najbardziej nadaje się dla osób aktywnych, o sportowym stylu bycia i konsekwentnych, a także takich, które nie będą musiały zostawiać go samego przez wiele godzin. Są odporne na skrajne warunki atmosferyczne i raczej zdrowe. Mogą mieć jednak nieco problemów zdrowotnych, zwłaszcza z uszami i oczami. Potrzebują też odpowiedniej pielęgnacji – częstego i czasochłonnego zajmowania się ich sierścią. Jeśli chcesz, by cocker spaniel angielski zamieszkał w Twoim domu, musisz rozważyć wszelkie za i przeciw. To dość wymagający pies. W zamian jednak, jeśli tylko będziesz miał czas i możliwości, by się nim zająć, odwdzięczy Ci się swoją piękną urodą i cudownym, radosnym usposobieniem. Sprawdź również rasy psów do zamieszkania w bloku

All Activity Home Ogólne Wszystko o psach Mieszaniec. Jaka druga rasa? Reply to this topic Start new topic Prev 1 2 Next Page 1 of 2 Recommended Posts Share Witaj. Powiecie mi jaki to mieszaniec? Właściciel miotu twierdzi że Cocker spaniel mieszany ze sznaucerem, bo jeden z braci jego miał bródkę. Obecnie waży 19,5kg, ma 49 cm w kłębie. Oto zapodaje zdjęcia i liczę na pomoc. Z góry dziękuję:)[URL] , [URL] , [URL] i [URL] Cocker Soaniel to na pewno ale drugiej rasy to nie mam pojęcia :) Korzystając jeszcze z okazji, chciałbym zapytać o drugiego psiaka Naszego. Waga 19kg, wysokość w kłębie 45 cm. Mieszaniec teriera ale z czym to nie mam pojęcia. [URL] i [URL] Edited January 5, 2014 by Losiek1990 Quote Link to comment Share on other sites Author Share Poprawiłem linki bo wcześniej nie działały. Quote Link to comment Share on other sites Share Nie wydaje i się ktoś tu był jasnowidzem i wiedział co to za krzyżówka. Równie dobrze może być to mieszanka dwóch kundelków, kundelka z jakimś rasowcem lub w typie. To że pilnuje zasobów jest cechą psa a nie jakiejś rasy, tak jak w sumie wszystkie cechy które wymieniłeś. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Matka na pewno byłą rudą Cocker Spanielką. No np. to że lubi przeganiać ptactwo to raczej przybliżą go do płochacza. Bo jakoś widziałem że sznaucer czy AST nie były tym raczej zainteresowane. Może to być cechą osobnika ale nie koniecznie. Płoszenie może mieć we krwi ze względu na myśliwskie geny Spaniela. Nikt tutaj nie ma być jasnowidzem ale w pewnym stopniu chociaż, może można określić w przybliżeniu drugą rasę bo wymiaró typowego spaniela to on nie ma, poza tym uszy za krótkie... Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='Losiek1990']Matka na pewno byłą rudą Cocker Spanielką. No np. to że lubi przeganiać ptactwo to raczej przybliżą go do płochacza. Bo jakoś widziałem że sznaucer czy AST nie były tym raczej zainteresowane. Może to być cechą osobnika ale nie koniecznie. Płoszenie może mieć we krwi ze względu na myśliwskie geny Spaniela. Nikt tutaj nie ma być jasnowidzem ale w pewnym stopniu chociaż, może można określić w przybliżeniu drugą rasę bo wymiaró typowego spaniela to on nie ma, poza tym uszy za krótkie...[/QUOTE] Znam borerkę która kocha ganiać ptaki, tak samo jak moja retriverka i dog kanario znajomych. Coś ucieka więc duża część psów goni. Podejrzewam że matka jest w typie więc też nie wiadomo czy nie ma jakiejś domieszki którą niosła. Ja ci mogę powiedzieć co jest ojcem najprawdopodobniej. Kundel. Z racji ilości kundelków do rasowców. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Podając te cechy próbuje Was jakoś naprowadzić, może ale chyba to na nic. To nie o to chodzi że ucieka i goni, tylko wpada do parku zatrzymuje się głowa niżej w linii prostej z tułowiem, charakterystycznie łapa przednia uniesiona a potem się skrada odrobinę i przegania :) Quote Link to comment Share on other sites Share to cię zadziwię-wiekszośc psów niezależnie od rasy będzie biegło za tym co ucieka,nie ważne czy to kot czy ptak.. Quote Link to comment Share on other sites Author Share To jest jasne że pies będzie biegł za tym co ucieka, to ja wiem akurat. Nie ma na prawdę nikogo kto mógłby dostrzec jakieś cechy drugiej rasy? Quote Link to comment Share on other sites Share ja się przygladałam i sprawa jest ciężka.... niby z czymś większym może podpalanym.... może jakiś pies owczarkowaty ale to strzały w ślep. Matka była rasowa? jak nie to i z tej strony mogła przyjść niezła domieszka ojciec mógł też być mieszanką wiec mamy niezły składankę a nie 2 rasy :P Ale mordę ma cudną podoba mi się strasznie nietypowy, na fotkach wygląda na większego niż jest. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Pewnie z czymś większym ale czym to nie wiem. Matką była ruda spanielka ale nie wiadomo co tam do niej podleciało, tak się tłumaczył właściciel. Dokładnie. Taki nietypowy, każdy mi to mówi na ulicy że jest niespotykany i czy mu sierści na głowie nie rozjaśniałem xD hehehe Quote Link to comment Share on other sites Share Jako właścicielka dwóch czystej krwi kundli schroniskowych uważam, że masz również dwa kundelki. Czarny w typie spaniela. Ale bycie w typie rasy nie musi oznaczać, że pies ma wiele cech danej rasy. Nie doszukuj się na siłę rasowości. Quote Link to comment Share on other sites Author Share JA wiem że mam 2 kundelki ale chciałbym się po prostu dowiedzieć o nim coś jeszcze. Matka była ruda spanielka a ojciec? może był kundlem ale chodzi mi o to czy w ogóle ktoś dostrzega jakieś cechy innej rasy... Quote Link to comment Share on other sites Share trudno cokolwiek na ten temat napisać. :) Quote Link to comment Share on other sites Share Niestety to jak wróżenie z fusów. Ciężko cokolwiek stwierdzić. Ja też mam mieszańca spaniela z nie wiadomo czym i terierowatego? sznaucerowatego? rozczochrańca. Quote Link to comment Share on other sites Author Share No wierzę że ciężko coś teraz powiedzieć. Trudno, no cóż... Najważniejsze jest to aby były zdrowe i zadbane. Chciałem poznać drugą rasę bardziej z ciekawości aby coś więcej dowiedzieć się o drugiej połowie mojego psa :) Tak czy owak, dziękuję za odpowiedzi i uwagę :) Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='Losiek1990']Podając te cechy próbuje Was jakoś naprowadzić, może ale chyba to na nic. To nie o to chodzi że ucieka i goni, tylko wpada do parku zatrzymuje się głowa niżej w linii prostej z tułowiem, charakterystycznie łapa przednia uniesiona a potem się skrada odrobinę i przegania :)[/QUOTE] Moja suka widząc ptaka/sarnę/zająca zatrzymuje się i na lekko ugiętych łapach z pochyloną głową skrada się, zaczaja i rusza pędem aby złapać, zabić i zjeść. To jest jej osobnicza bardzo cecha, gdyż to rottweilerka. Zachowania łowieckie ma lepiej rozwinięte niż nie jeden pies z ras myśliwskich. Na Twoim miejscu nie trzymałabym się tezy, że takie zachowanie Twojego psa w stosunku do ptaków musi wskazywać na jakąś rasę. Quote Link to comment Share on other sites Author Share Nie kieruje się cechą charakteru, lecz widzę jak wygląda mój pies + fakt że matka to Spanielka, więc można przypisać mu cechy rasy psa myśliwskiego, gdyż do tego właśnie rasa ta ma predyspozycję i jest właśnie w tej dziedzinie/sporcie wykorzystywana. Quote Link to comment Share on other sites Share Moja spanielowata też ma silnie rozwinięty instynkt łowny, niestety;/ Na szczęście teraz już jest ogarnięty, z tym że ona potrafi złapać zapach z dużej odległości i biec jak po sznurku po czym wypłoszyć sarnę czy bażanta. Takie podnoszenie łapki i postawą to większość psów ma, moja druga skrada się w ten sposób jak kot np. do gołębi ;) Quote Link to comment Share on other sites Guest Parysek Share Również mam spanielowatego i on też uwielbia "polować" na wszystko co się tylko rusza. Moja amstaffka która odeszła 2 lata temu też podnosiła łapę ale widząc innego psa :) Quote Link to comment Share on other sites Share U mnie był niegdyś spaniel, który miał zupełnie w poważaniu czy coś lata, biega, kica. Zupełny brak zainteresowania. Quote Link to comment Share on other sites Share Moja też nie '' polowała'' na wszystko co się rusza i nie ucieka na drzewo. Ona tropiła, wypłaszała i do kolejnej zwierzyny w jakimś takim amoku, głucha i ślepa na wszystko w koło. Na naszych terenach spacerowych jest dużo bażantów,jak wyczuła to wiedziałam gdzie jest pies po kolejnych ptakach uciekających w powietrze:shake:. Na szczęście udało mi się ją jako tako ogarnąć i pieseczek zaczął się słuchać. Przyznam szczerze że mi ulżyło bo to było niebezpieczne dla niej i dla dzikich zwierzaków. Czasem się zapomni i pobiegnie ale odwołana wróci. Quote Link to comment Share on other sites Share [quote name='Losiek1990']Podając te cechy próbuje Was jakoś naprowadzić, może ale chyba to na nic. To nie o to chodzi że ucieka i goni, tylko wpada do parku zatrzymuje się głowa niżej w linii prostej z tułowiem, charakterystycznie łapa przednia uniesiona a potem się skrada odrobinę i przegania :)[/QUOTE] nie wiem, czy wystawianie jest cechą cocerów? bardzije jakoś pointery, wyżły itd Quote Link to comment Share on other sites Share Matka jeśli nie miała rodowodu również była kundelkiem. Zwykła mieszanka nie wiadomo czego z niewiadomo czym. Quote Link to comment Share on other sites Share Psem w typie rasy a nie kundelkiem. Niby niewielka różnica a jednak, choć często psy w typie nie mają cech charakteru danej rasy. Quote Link to comment Share on other sites Guest Parysek Share Spaniel jako pies myśliwski i jako pies zaliczany do grupy płochaczy również wystawia jak i aportuje martwą zwierzynę. Tak samo wyżły i pointery, chodzi mi o wystawianie. Pies w typie się zgodzę ale nie "kundelek" Edited January 7, 2014 by Parysek Quote Link to comment Share on other sites Prev 1 2 Next Page 1 of 2 Join the conversation You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account. Popular Contributors Week Month Year All Time 1 2 3 4 5 Forum Statistics Total Topics 108k Total Posts 14m All Activity Home Ogólne Wszystko o psach Mieszaniec. Jaka druga rasa?

Cocker Spaniel jest wysokoenergetyczną, towarzyską i lojalną rasą psów znanych do tej pory. Troska o nią to zarówno praca, jak i szczęście. Ten pies zmieni twoje życie na lepsze i sprawi, że będziesz dumny. Będziesz zobowiązany oddać mu tyle miłości, ile ci daje. Ten artykuł powie wiele ciekawych rzeczy na temat tych niesamowitych stworzeń. Ogólna charakterystyka rasy Po zabraniu Cocker Spaniela do twojego domu, upewnij się, że będziesz musiał zapomnieć o takiej koncepcji, jak samotność. Wspaniale jest być zawsze w towarzystwie wynalazcy (w dziedzinie rozrywki i rozrywki). Zanurz się w ziemi lub kopnij w zaspie - z radością! Ale twój pies zdecydowanie nie będzie chciał iść na spacer w deszczowy dzień. Pies rasy Cocker Spaniel potrzebuje ludzkiej obecności, aby utrzymać pełne życie. Nikt na świecie nie nagrodzi cię takim oddaniem. Aby wszystkie zalety mieszkania z nim w tym samym pokoju, możesz dodać jeszcze jednego - jest on niezawodnym strażnikiem twojego domu. Pies traktuje swojego pana jako przywódcę, a siebie samego jako swojego opiekuna, sługę. Obserwuje wszystkie ludzkie ruchy i sprawy zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz domu. Jeśli chcesz od czasu do czasu rozproszyć uwagę strażnika, będziesz potrzebował jakiejś przyjemności. Ale trzeba pamiętać o nadmiernej miłości Coker do jedzenia, która często prowadzi go do otyłości. Angielski Cocker Spaniel Charakterystyczna jakość tego rodzaj psów od innych jest to, że nie mogą usiedzieć w miejscu przez dłużej niż minutę. Można to wytłumaczyć faktem, że rasa została wyhodowana sztucznie, aby stworzyć doskonale szybkie zwierzę łowieckie. Na łapanie kurek straszy ptaki głośnym szczekaniem. Są również doskonałe dzięki dobremu wzroku i zapachowi. Życie i charakter Angielski Cocker Spaniel jest w większości wesoły i towarzyski wobec otaczającego go świata, ale są nieśmiali i nieśmiali przedstawiciele tej rasy. Interesujące jest również to, że suczki różnią się od mężczyzn wytrwałością i silną chęcią dominacji we wszystkim. Ten czworonożny przyjaciel zawsze stara się zadowolić właściciela, więc szybko uczy się tego, czego się uczy. Jest dobry dla dzieci i nieznajomych, dobrze dogaduje się z innymi zwierzętami, jest wrażliwy na zmiany w ludzkim nastroju. Ponadto Cocker Spaniel jest bardzo "rozmowny". Wprowadzając go do domu, przygotuj się na jego głośne szczekanie. Najczęściej przedstawiciele tej rasy żyją do 11-13 lat, ponieważ za półtora roku są uważani za dorosłych. W tym wieku zarówno samice, jak i mężczyźni mają od 38 do 40 centymetrów wzrostu, a ich waga wynosi od dwunastu do czternastu kilogramów. Z biegiem czasu rasa Cocker Spaniel zyskała popularność wśród hodowców. Dzianie było niezrozumiałe - bardzo niewiele osób myślało o konsekwencjach. Doprowadziło to do zmiany charakteru psów: istnieją agresywne i nerwowe okazy. Konserwacja i pielęgnacja Lepiej jest żyć i rozwijać ten gatunek, oczywiście, we wsi, ale jest to również możliwe w mieszkaniu dużego miasta, pod warunkiem, że chodzisz swoim zwierzakiem tak często, jak to możliwe. Na ulicy możesz zobaczyć Cockera próbującego złapać gołębia, wronę lub kota. Aby zwierzę nie dotykało ich, musi być wykształcone i wyćwiczone od pierwszych miesięcy życia. Ważne jest również, aby przez długi okres czasu pies nie mógł pozostać sam. Samotność negatywnie wpływa na jego zachowanie i zaburza psychikę. Cocker Spaniel angielski ma jedwabisty, bez loków, wełnę, którą należy regularnie myć i czesać, lub splątać w sploty. Niepożądane jest często kąpać się, ale stale trzeba monitorować stan zdrowia uszu - jest to słaby punkt. Aktywność fizyczna jest dozwolona w takich ilościach, jakie może wytrzymać właściciel. Zamiast tego możesz robić regularne krótkie spacery. Karma musi być nie więcej niż trzy razy dziennie. Pies tej rasy jest niezwykle żarłoczny i podatny na otyłość. Rosyjski Cocker Spaniel Gatunek ten został stworzony w celu aklimatyzacji brytyjskich spanieli do polowania w Rosji. Faktem jest, że tutaj zwierzęta przywiezione z Anglii nie mogły się przystosować i nie było nic do powiedzenia na temat schwytania zdobyczy. Russian Cocker Spaniel - Jest to wynik przekroczenia angielskiego Springer- i Cocker Spaniela. Nowa rasa stała się doskonałym myśliwym dla ptaków wodnych, polnych i brodzących, a także zajęcy i zajęcy. Ma różne cechy idealnego psa-artysty: zapach, słuch, wytrzymałość, upór i pragnienie polowania. Cechy charakteru Przyjazny, energiczny i wyważony w swoich działaniach. Te cechy stały się ostatnio głównymi przyczynami popularności rasy Cocker Spaniel. Pies uwielbia chodzić, pływać, a nie gonić kurczaki i gęsi, przyjazny innym zwierzętom. W lesie dla osoby staje się niezbędnym asystentem, w domu - najlepszym przyjacielem. I rzeczywiście, jej właściciel - Bóg. Za nim pójdzie do ognia i wody. Jej nieustępliwość i oddanie nie będą miały końca, ale w przeciwieństwie do angielskiego spaniela, rozumie, kiedy stać się niepozornym i nie przeszkadzać. Opieka Jeśli odpowiednio dbać o rosyjskiego Cockera i poświęcić mu wystarczająco dużo uwagi, problemy zdrowotne nie pojawią się. Może być przechowywany zarówno w domach prywatnych, jak iw apartamentach, z zastrzeżeniem regularnych długich spacerów i gier z różdżką lub piłką, których Cocker Spaniel bardzo potrzebuje. Dbanie o to, aby produkował nie tak uciążliwe, jak dla innych ras. Łatwo jest czesać i czyścić wełnę - wystarczy zrobić to raz w tygodniu, a 2-3 razy w roku usunąć martwy naskórek. Nie potrzebuje strzyżenia, bo po tym zaczyna rosnąć zbyt grube futro. Ale przycinanie jest czasem wymagane w miejscach o nienaturalnie czerwonawych odcieniach wełny. Na szczególną uwagę zasługują uszy: sprawdzaj je i czyść tak często, jak to możliwe, ponieważ ze względu na swoją długość są podatne na zapalenie ucha. Feed musi być co najmniej dwa razy dziennie, a nawet trzy. Z powodu niewłaściwej lub upośledzonej diety może pojawić się nie tylko otyłość, ale także alergie pokarmowe. Amerykańskie podgatunki Amerykański Cocker Spaniel został wyhodowany w Ameryce przy użyciu angielskiej hodowli. rodzaj spanieli. Ze względu na elegancki wygląd i charakter, rasa nadal hoduje w Stanach Zjednoczonych, a także w wielu innych krajach. Pomimo piękna i elegancji, ten pies jest bardzo wytrzymały, o mocnych kościach. Łatwo i szybko przyzwyczaić się do ostrej zmiany stylu życia. Charakter i zachowanie rasy Amerykański Cocker Spaniel będzie dla Ciebie niezastąpionym przyjacielem i ulubieńcem całej rodziny. Jest posłusznym, życzliwym, energetycznym psem o przyjemnym charakterze. Dla zdrowia i długiego życia lepiej jest trzymać go w domu lub w mieszkaniu. Ale w żadnym przypadku nie zapomnij o spacerach i grach na świeżym powietrzu. Cocker z przyjemnością będzie mieszkać z innymi zwierzętami. Szczególne ciepłe relacje powstają z kotem, jeśli rosną razem. Pobłażliwe podejście do psotek małych dzieci. Posłuszeństwo i trening są ważnymi i niezbędnymi zasadami dla psa tego gatunku. Będzie mógł przez pewien czas samodzielnie przezwyciężyć samotność, ale przez dłuższy czas pozostawienie psa jest niebezpieczne. Jest to obarczone negatywnymi nawykami, takimi jak nieuzasadnione szczekanie lub wyć. Wpływa również na układ nerwowy psa. Funkcje konserwacji i pielęgnacji Jak każdy zwierzak, American Cocker Spaniel wymaga regularnych codziennych spacerów. Chociaż zwierzęta te mogą być nieaktywne przez krótki czas, nie przynosi im to korzyści. Zachowanie dobrej kondycji fizycznej pomoże im bawić się na dziedzińcu z różnymi przedmiotami, takimi jak małe gumowe piłki. Szkolenie psów również będzie szczęśliwe. Naucz go, żeby przyniósł ci gazety lub kapcie. Zaangażuj go w różnego rodzaju rzeczy, twoją rodzinę, ponieważ jest to jego pełna część! Cocker cieszy się z każdej toczącej się działalności i będzie wdzięczny za uratowanie go od nudy. Przy odpowiedniej pielęgnacji psy tej rasy żyją przez około 14-16 lat. Waży stosunkowo niewiele: od 8 do 12 kilogramów. Wysokość w kłębie sięga około 38 centymetrów. Aby zapobiec splątaniu jedwabistej wełny i utrzymać doskonały wygląd spaniela, wystarczy go czesać co drugi dzień. W przeciwieństwie do angielskiego, American Cocker często można kąpać. Z reguły lubią ten proces. Użyj sprawdzonej i wysokiej jakości Szampony dla psów unikać wysypki i innych alergii skórnych. Spaniele często rozwijają choroby oczu, dlatego należy zwrócić szczególną uwagę na ich zapobieganie. Delikatnie wyczyść je wilgotną watą kosmetyczną i bez mydła. Nie zapominaj też o obcięciu pazurów, umyciu uszu i zębów. Wrażenia rasy Zanim kupisz rasowego szczeniaka, niezwykle ważne jest, aby wiedzieć o nim i jego potrzebach w jak największym stopniu. Przecież nie masz go na dzień ani na miesiąc, ale przez kilkanaście lat. Zwłaszcza jeśli zdecydujesz się wziąć odpowiedzialność za tak wyrafinowanego psa, jak Cocker Spaniel. Opis postaci, zasady opieki nad psem - wszystkie te punkty zostały już przeczytane w tym artykule. I na pewno gotów zostać przyszłym właścicielem psa. Teraz powinieneś zapoznać się z opiniami i zaleceniami dotyczącymi opieki nad przedstawicielami rasy Cocker Spaniel. Poniższe recenzje doświadczonych właścicieli psów dadzą Ci żywy przykład wspólnego życia z tym czworonożnym przyjacielem. Zalety. Właściciele przekonują się, że ciężko jest znaleźć kogoś piękniejszego i bardziej eleganckiego niż to zwierzę. Umysł, lojalność, życzliwość, posłuszeństwo i czułość - wszystkie te cechy w pełni ukazują wartość psa tej rasy. Ten pies jest idealny do polowania. Jest wytrzymały, wytrwały i, co nie mniej ważne, sam manifestuje pragnienie wędkowania. Jeśli twój wybór padł na koguta, to wiedz, że bierzesz niezawodny straż do swojego domu. Uraza na jego właścicielu, ten pies nigdy nie pokaże w postaci agresji i przetrwa wewnątrz. Jedzenie nie jest wybredne, ale właściciel musi starannie wybrać odpowiednie produkty. Wady. Z powodu nadmiernej aktywności prawdopodobnie będzie przewracał wazony i kwiaty. Spaniele często podejmują różne rodzaje chorób: oko, zakaźne, alergiczne, trawienne. Dużo czasu na czyszczenie wełny. Najczęściej rośnie od czasu do czasu i zrzuca. Ale dla prawdziwych fanów spanieli powyższe wady staną się łatwymi do rozwiązania trudnościami. Wskazówki Nie powinni otrzymywać osób z objawami uczulenia na włosy kota lub psa. Jeśli jesteś zajętą osobą, Cocker Spaniel nie będzie dla ciebie pracował. Hodowcy psów twierdzą, że prawie zawsze jest blisko, aby być blisko właściciela. Nie chodź ze swoim zwierzakiem w miejscach, gdzie jest wiele kleszczy. W celu profilaktyki należy wykonać szczepienia, kontaktując się z lekarzem weterynarii. Aby uniknąć rozmazania się uszu, zaleca się ostrożne umieszczenie ich nad głową przed jedzeniem. Niebezpiecznie jest trzymać w domu ptaka o spanielu, ponieważ cocker jest myśliwym. Łatwo złapać i skrzywdzić ptaki. A co najważniejsze - nigdy nie bij psa! Oprócz niechęci i strachu przed tobą, które ukryje przez całe jej życie, niczego nie osiągniesz. Przywrócenie zaufania jest niezwykle trudne, jeśli nie niemożliwe. Zamiast używać siły, używaj treningu - to rozwiąże wszystkie problemy z dyscypliną. I nie mylić ciężkości z agresją w stosunku do zwierzaka.

Pochodzenie Pochodzenie spanieli nie jest do końca wyjaśnione. Wiadomo, że wywodzą się z Hiszpanii, gdzie znane były już w XIV wieku i używane do polowania z sokołami. Uwiecznił je Chaucer w swoich "Opowieściach kanterberyjskich". W następnych wiekach rozpowszechniły się w całej Europie, wszystkie były do siebie podobne, różniły się jednak wielkością i typem, w zależności od tego, jakie cechy preferowali myśliwi w danym rejonie. Początkowo traktowano je jako jedną grupę, psy dzielono wyłącznie według masy, tj. powyżej i poniżej 13 kilogramów. Cięższe nazywano springing a lżejsze cocking spanielami. Z tej drugiej grupy wywodzi się cocker spaniel, nazwany później dla odróżnienia od spaniela amerykańskiego - angielskim. Pierwsze odnalezione przez kynologów wzmianki o psach do wypłaszania ptactwa pochodzą z początku VIII wieku, znajdują się w dziele "Lex Baiuvariorum" oraz w przepisach dotyczących polowań w Walii z roku 948. Zapiski o spanielach pojawiają się w XIV wieku, w dziełach "Livre de chasse" oraz "Wif of Bethe’s Proloque". Bardziej precyzyjne opisy przodków dzisiejszych cocker spanieli znaleźć mozna w książce autorstwa Julii Berners z 1486 roku pt. "Boke of St. Albans", oraz bardzo znanym dziele Dr Johannesa Caius’a "De canibus Britannicus" z roku 1570. Pół wieku później, w 1621 roku Gervase Markham po raz pierwszy opisał dwa rodzaje spanieli - lądowe i wodne. W XIX i XX wieku to bardzo intensywny okres w kształtowaniu różnych odmian spanieli. Powołany do życia w 1885 roku angielski Spaniel Club uznał je i zdecydował, by nadać im nazwy pochodzące od miejscowości, w których je wyhodowano np. Sussex Spaniel i Clumber Spaniel. W 1889 roku powstaje Sporting Spaniel Club, który zajmuje się problemem uzytkowości poszczególnych odmian i pogłębieniem ich wrodzonych predyspozycji. Brytyjscy kynolodzy wykonali wielką pracę, nie bez powodu uznano, że właśnie Anglia jest ojczyzną spaneli. Co sie tyczy cocker spaniela, jego nazwa pojawiła się oficjalnie po raz pierwszy w 1893 roku, w tym samym roku zarejestrowano pierwsze cockery w księgach rodowodowych Brytyjskiego Kennel Clubu. W 1902 roku powstał klub rasy a cocker spaniel angielski doczekał sie pierwszego wzorca, który w niezmienionym kształcie przetrwał do dziś. Później, kiedy cocker spaniel dotarł do Stanów Zjednoczonych, gdzie przeszedł gruntowną metamorfozę, dla odróżnienia dodano im przymiotniki: angielski i amerykański. Ch. Craigden First Lady i jej wnuk FTCH Craigden Consolation, 1928 Popularność cocker spaniela angielskiego stale rosła, aż w latach trzydziestych ubiegłego wieku stał się w swojej ojczyźnie psem i utrzymał sie na tej pozycji przez następne dwadzieścia lat. Także w innych krajach stawał się coraz bardziej popularny. Nic więc dziwnego, że psy tej rasy dotarły również na kontynent amerykański, gdzie powoli, ale bardzo zauważalnie zaczęły sie zmieniać. Ponieważ przez cały czas przybywały do Stanów cockery angielskie, które potem kojarzono z cockerami w typie amerykańskim, kynolodzy uznali, że łączenie tych dwóch, już znacznie różniących się typów psów jest szkodliwe. Pierwszy zareagował brytyjski Kennel Club, który w 1940 roku dokonał oficjalnego podziału cockera na cocker spaniela angielskiego i cocker spaniela amerykańskiego. Wkrótce potem, w 1946 roku amerykański Kennel Club zrobił to samo i od tej pory mamy dwa cockery, hodowane w czystości rasy. Bardzo ważnym momentem w historii spanieli był rok 1980, kiedy to brytyjski Kennel Club postanowił uporządkować nazewnictwo i dokonał oficjalnego rozróżnienia poszczególnych odmian spaniela, z których osiem zachowało się do dnia dzisiejszego. Są to: cocker spaniel angielski, cocker spaniel amerykański, sussex spaniel, field spaniel, clumber spaniel, angielski springer spaniel, walijski springer spaniel oraz irlandzki spaniel dowodny. Szczególną popularnością cockery angielskie cieszyły się w Walii i południowej Anglii. Pojawienie się oprócz maści czarnej nowych ubarwień takich jak marmurkowa, czarno-biała i ruda, spowodowało gwałtowny wzrost zainteresowania rasą, nie tylko w Anglii, ale również na całym świecie. W 1993 roku, po Europejskim Kongresie Spaniela w Nothingham oficjalnie uznano kolor sobolowy. W Polsce cocker spaniele pojawiły się po I wojnie światowej, pierwsze zapisy w księgach hodowlanych tej rasy pochodzą z 1924 roku. Największą popularność rasa osiągnęła tuż przed II wojną światową , kiedy to psy ze słynnej angielskiej hodowli Of Ware aż sześciokrotnie zdobyły tytuł Best In Show na słynnej wystawie Crufta w Londynie. Obecnie ze wszystkich rodzajów spanieli najbardziej popularny na świecie jest nadal cocker spaniel angielski, tylko w Stanach Zjednoczonych, czemu trudno sę dziwić, zdecydowanie przeważają cockery amerykańskie. BEST LOVELY BOY "NEGRO" Złota Grota. Wygląd Cocker spaniel angielski jest niewielkiego wzrostu, niezwykle eleganckim psem, o kwadratowej sylwetce, mocnym kośćcu i zwartej budowie. Robi wrażenie małego atlety, ale bez cienia ociężałości. Grzbiet mocny, delikatnie opadający od lędźwi do nasady ogona. Klatka piersiowa głeboka, dobrze ożebrowana, lędźwie krótkie i szerokie, zad zaokrąglony. Ogon osadzony trochę poniżej linii grzbietu, nieznacznie zakrzywiony, sięgający stawu skokowego. Mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze owłosiony. Żywy w ruchu, noszony poziomo, nigdy powyżej linii grzbietu i nigdy nieśmiało podwinięty. Kończyny proste, o mocnym kośćcu, tylne dobrze kątowane. Łapy zwarte, kocie, z solidnymi, grubymi opuszkami. Chód ze swobodnym, dużym wykrokiem. Najbardziej charakterystyczna jest osadzona na średniej długości szyi, doskonale i harmonijnie łącząca się z tułowiem, czysto wyrzeźbiona głowa. Stop wyraźny, umiejscowiony w połowie między wierzchołkiem nosa a guzem potylicznym. Kufa kwadratowa, z regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym. Oczy ciemnobrązowe lub brązowe, harmonizujące z umaszczeniem, bystre i wyraziste. Powieki przylegające. Uszy długie, nisko osadzone na linii oczu. Wyciągnięte do przodu sięgają krawędzią do wierzchołka nosa. Dobrze pokryte długim, prostym i jedwabistym włosem. To one tworzą ten niepowtarzalny wyraz cockera z pełnym uczucia i prośby spojrzeniem, które weszło do codziennego języka jako „spojrzenie spaniela”. Wysokość w kłębie: psy 39-41 cm, suki 38-39 cm. Masa ciała: 13,0 -14,5 kg. EYRE FERA Z Nafty i MALAGA Spanish Eyes (matka i córka) Charakter, usposobienie Cocker spaniel angielski jest mocnym, wysportowanym, pełnym energii i radości psem. Potrafi całym ciałem okazywać radość i bez przerwy machać ogonem, nie tylko podczas zabawy, ale również wtedy, kiedy pracuje. Do dziś pozostał cenionym psem myśliwskim, używanym w roli płochacza do wypłaszania i przynoszenia drobnej zwierzyny. Nadaje się do polowania zarówno w terenie suchym, jak i w wodzie, uwielbia buszować w gęstych zaroślach, podrywać ptactwo do lotu i wypędzać drobną zwierzynę na otwarty teren. Choć obecnie używa się go do tego celu niezmiernie rzadko, zachował instynkt myśliwski i podczas spacerów za miastem zdarza mu się pogonić stado statecznie spacerujących kur. Uwielbia pływać i aportować z wody i na lądzie. Ze względu na doskonały, myśliwski węch jest czasem wykorzystywany do wykrywania narkotyków i ładunków wybuchowych. MOON SILVER OVER Izomer Jest to pies o bardzo żywym temperamencie, potrzebuje dużo ruchu, a że jak każdy pies myśliwski na spacerze cały czas kontroluje teren w poszukiwaniu ciekawych tropów, musi być bardzo wcześnie nauczony posłuszeństwa. Jest inteligentny, lubi się uczyć i jeśli ma spokojnego, ale bardzo konsekwentnego przewodnika na efekty nie trzeba długo czekać. Angielski cocker spaniel to pies bardzo inteligentny, pojętny i łatwy do ułożenia. Jeśli jego przewodnik potrafi z nim nawiązać bliski emocjonalny kontakt, ten pies zrobi dla niego wszystko. Przemiły, niestrudzony towarzysz spacerów, zabaw i wycieczek, znakomicie sprawdzający się we wszystkich psich sportach. TIMUR Arginina, ELHONNEY Royal Antidotum, FANTAGHIRRO Royal Antidotum W latach siedemdziesiątych cockery stałe się niezwykle popularne, za ich hodowlę zabrali się pseudo hodowcy, którzy przystępują do działania zazwyczaj wtedy, kiedy rasa staje się modna, wchodzą na gotowe, hodują a właściwie produkują szczenięta szybko, byle jak, najczęściej w fatalnych warunkach, byle tanio. Bez troski o zdrowie i charakter. Do hodowli wykorzystywali psy o niezrównoważonym charakterze. Spowodowało to wzrost osobników nadmiernie pobudliwych a nawet agresywnych. Trzeba było wielu lat, żeby wyeliminować je z hodowli i naprawić nadszarpniętą opinię tej rasy. Angielskie cockery to wspaniałe psy rodzinne i do towarzystwa, bardzo miłe, przywiązane i bez reszty oddane swojemu panu. Dzisiejsze spaniele pochodzące z dobrych hodowli mają doskonałą psychikę i nie przejawiają nieuzasadnionej agresji, czego nadal nie można powiedzieć o psach o niewiadomym pochodzeniu, rozmnażanych bez jakiejkolwiek kontroli i sprzedawanych anonimowo przez internet i na targowiskach. Kupujmy więc psa w dobrej hodowli, żeby uniknąć problemów i rozczarowań. Psy z hodowli Perfect Partner FCI ze swoją małą właścicielką Szata Cocker spaniel ma płasko przylegającą, jedwabista szatę. Włos na głowie jest gładki, krótki i delikatny, na tułowiu średniej długości jedwabisty w dotyku, gładki lub lekko pofalowany. Na nogach i spodzie tułowia długi, ale nie przesadnie obfity, żeby nie przeszkadzał psu w polowaniu. Uszy porośnięte dość długim jedwabistym, najczęściej lekko falowanym włosem, ale nigdy kręconym, są największą ozdobą cockera i dlatego wymagają szczególnej dbałości. Niestety pies nie zdaje sobie z tego sprawy i jako urodzony tropowiec, biega z nosem przy ziemi, ciągnąc je po pełnym liści i gałęzi podłożu. dobre żywienie znakomicie wpływa na jakość sierści Umaszczenie Pod względem umaszczenia angielskie cocker spaniele dzielą się na 4 grupy: jednolite - czarne, rude, złote, czekoladowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane. Bez bieli z wyjątkiem niewielkiej plamki na piersi dwubarwne - biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, biało-cytrynowe, z nakrapianiem lub bez. trójbarwne - biało czarne i biało czekoladowe z podpalaniem przesiane - niebieskie, pomarańczowe, cytrynowe, czekoladowe, niebieskie z podpalaniem, czekoladowe z podpalaniem. Sierść cockera wymaga bardzo starannej pielęgnacji. Po każdym powrocie ze spaceru trzeba ją dokładnie wyszczotkować i usunąć z niej wszystkie wczepione na spacerze gałązki i liście. Jeśli pies ma być wystawiany musi być odpowiednio trymowany. Jest to wielka sztuka i niewiele osób potrafi to dobrze zrobić. Więcej na temat pielęgnacji szaty cocker spaniela angielskiego i przygotowania go do wystaw - kliknij tutaj Ch Pl, Us, Ml Ch ALMOND CHOCOLATE Dermott i Ch Pl, Ml Ch Asklepyos IRINA Zdrowie Cocker spaniel angielski cieszy się na ogół dobrym zdrowiem, dożywa średnio 10-14 lat. Jak każda rasa, ma skłonność do niektórych chorób, przede wszystkim oczu i uszu. Bardzo długie, źle wentylowane uszy wymagają regularnej kontroli, po każdym spacerze należy sprawdzić czy nie ma w nich gałązek lub kłosków, które mogłyby spowodować stany zapalne. Jeśli chodzi o oczy, zdarza się postępujący zanik siatkówki tzw. PRA, która pojawia się w różnym wieku i nieuchronnie prowadzi do ślepoty. Podobnie jak u wielu innych ras, również u cockerów występują inne choroby dziedziczne, z których najpoważniejsza jest FN - Familial Nephropathy, śmiertelna choroba nerek atakująca młode osobniki. Zarówno w przypadku PRA jak i FN istnieje możliwość zrobienia testów genetycznych na nosicielstwo. Wystarczy, że jeden z rodziców jest CLEAR, czyli nie niesie chorobotwórczego genu, aby potomstwo było wolne od tych chorób. Do kogo pasuje ten pies ? FOR MARGARET Black Petrs, DON JUAN Margaret’s Pride, CZ DAHLIA Black Petrs Cocker spaniel to pies nadzwyczaj łagodny, przyjazny i bardzo przywiązany do swoich właścicieli. Ma ogromna ilość energii, wymaga w związku z tym bardzo dużo ruchu. Nie wystarczy spacer ulicami miasta na krótkiej smyczy, bo cocker to pies myśliwski, który potrzebuje porządnego wybiegania, najlepiej połączonego ze szkoleniem i różnymi ćwiczeniami. Najlepiej, jeśli jest to wspólna zabawa, taka jak chociażby rzucanie patyka lub piłeczki, które pies może w nieskończoność aportować. Kiedy po pełnym atrakcji spacerze wraca do domu staje się spokojnym kanapowcem. Wystarczy jednak po pięciu minutach wziąć smycz do ręki, żeby nasz przyjaciel zameldował się natychmiast gotowy do wyjścia. Osoba, która rozważa kupno cockera musi się liczyć z koniecznością przynajmniej jednego godzinnego spaceru dziennie, odpowiedniego ułożenia psa i nauczenia go wykonywania podstawowych komend, bo to jest podstawą do zbudowania właściwych relacji między nim i jego opiekunem. Zasada pracy z cocker spanielem jest taka: trzeba najpierw zaprzyjaźnić się z psem i zdobyć jego zaufanie a następnie rozpocząć naukę, bo wtedy pies zrobi wszystko, żeby jego przewodnik był z niego zadowolony. Jest to pies bardzo przyjacielski, który poświęcony mu czas i uwagę potrafi docenić. Bardzo lubi się uczyć, dobrze prowadzony, chwalony i nagradzany nie będzie się buntował i sprawi swoim właścicielom naprawdę dużo radości. SUPERB AS EXIGE Xilander Cocker spaniel może mieszkać w mieście i na wsi, w domu z ogrodem i w bloku. Na spacerze rozsadza go energia, natomiast w mieszkaniu jest spokojny, najchętniej lokuje się w pobliżu swojego pana i doskonale wtapia się w rytm życia rodziny. Bardzo lubi żyć w grupie, otoczony ludźmi i psami. Jest przyjazny, łagodny, nie próbuje rządzić i nie wszczyna awantur. Na spacerze zachowuje się spokojnie, nie wdaje się w utarczki z innymi psami. W przeciwieństwie do wielu psów myśliwskich nie pędzi przed siebie, kiedy złapie jakiś ciekawy trop, tylko trzyma się blisko swojego opiekuna. Najlepiej czuje się w towarzystwie swojej rodziny i nie powinien zbyt długo pozostawać sam, jest to pies który źle znosi odosobnienie, znudzony może spowodować w mieszkaniu znaczne szkody. Nie jest to pies dla osób dużo przebywających poza domem i mocno zapracowanych. Wymaga bliskości człowieka, wczesnej socjalizacji i szkolenia. Właściciel musi mieć pewność, że pies spuszczony ze smyczy wróci na zawołanie i nie trzeba go będzie szukać po całej okolicy. Natomiast dobrze wychowany i wybiegany cocker jest jedną wielką radością, jest to pies przemiły, pogodny, wielki pieszczoch i doskonały towarzysz dla dzieci, które oczywiście trzeba nauczyć jak postępować z psem. Ch. Pl. FIGARO Blue Valley of Dogs Z natury jest wesoły, łagodny i niehałaśliwy. W mieszkaniu zajmuje niewiele miejsca. Jest bardzo czujny, zasygnalizuje każdy podejrzany odgłos, ale nie oczekujmy, że będzie psem stróżującym ani tym bardziej obronnym. Doskonale znosi podróże, lubi jazdę samochodem, zwłaszcza jeśli u celu jest las i jezioro, bo cocker to wspaniały i zapalony pływak. Doskonale nadaje się do psich sportów: marszu, biegów, agility. Ch. Pl., Mł. Ch. Pl. KOH-I-NOOR Izomer Dla równowagi jest jeden duży problem: cocker wymaga bardzo starannej i systematycznej pielęgnacji, nawet wtedy, kiedy nie jest wystawiany, w przeciwnym razie jego sierść będzie się plątała i filcowała. Na dodatek utrzymanie jego sierści w nienagannym stanie wcale nie jest łatwe, a już przygotowanie psa do wystawy jest prawdziwą sztuką. Trzeba więc albo samemu się tego nauczyć, albo zajmowanie się sierścią powierzyć profesjonalnemu fryzjerowi co jest znacznie wygodniejsze ale i droższe, bo potrzebne jest odpowiednie strzyżenie i trymowanie. Mimo wszystko warto, bo cocker spaniel angielski to jeden z piękniejszych i bardzo eleganckich psów, oczywiście wtedy, gdy jest zadbany. Interchampion PL, LT Champion BLACK MAGIC WOMEN Ricci Club Zalety i wady + przyjacielski i wesoły + przywiązany do właściciela + inteligentny, łatwo się uczy + doskonały towarzysz wycieczek i spacerów + przyjazny i mało hałaśliwy + tolerancyjny wobec innych psów - wymaga pracochłonnej pielęgnacji - źle znosi samotność - bywa skłonny do dominacji - czasem trafiają się osobniki nadpobudliwe Jak znaleźć dobrą hodowlę ? Jeśli chcesz kupić psa tej rasy, unikaj niesprawdzonego źródła, poszukaj dobrej, legalnej hodowli w naszym Katalogu Hodowców Wszystkich należących do ZKwP/FCI Hodowców psów rasowych zapraszamy do wpisania się do prowadzonego na naszym portalu Katalogu Hodowców, żeby ci, którzy chcą kupić dobrze odchowane szczenię, mogli do nich trafić. Wpis do katalogu jest bezpłatny. Wzorzec rasy FCI Wzorzec FCI nr 5/ COCKER SPANIEL ANGIELSKI (English Cocker Spaniel) Kraj pochodzenia: Wielka Brytania Data publikacji obowiązującego wzorca: Użytkowanie: Płochacz. Klasyfikacja FCI: Grupa 8 - Aportery, płochacze i psy dowodne. Sekcja 2 - Płochacze Podlega próbom pracy. KRÓTKI RYS HISTORYCZNY: Cocker spaniele wyodrębnione zostały spośród field i springer spanieli wkrótce po utworzeniu Kennel Klubu w roku 1873. Podobnie jak w przypadku innych psów myśliwskich obserwuje się dzisiaj różnice między psami pracującymi i wystawowymi, te ostatnie są cięższe i bardziej krępej budowy. WYGLĄD OGÓLNY: Wesoły, mocnej budowy pies myśliwski, harmonijny, zwarty. Odległość od kłębu do podłoża wynosi w przybliżeniu tyle samo co od kłębu do nasady ogona. WAZNE PROPORCJE: Odległość od kłębu do podłoża wynosi w przybliżeniu tyle samo co od kłębu do nasady ogona. ZACHOWANIE - TEMPERAMENT: Typowy, żwawy ruch i zawsze wesoło noszony ogon obrazuje radosny charakter psa, szczególnie, kiedy pracuje. Łagodny i przywiązany, pełen życia i wigoru. GŁOWA: Mózgoczaszka: Czaszka: Dobrze rozwinięta, czysto wyrzeźbiona, ani zbyt delikatna, ani zbyt mocna. Stop: Wyraźny, umiejscowiony w połowie pomiędzy wierzchołkiem nosa a guzem potylicznym. Trzewioczaszka: Nos: Wystarczająco szeroki do dobrej pracy. Kufa: Kwadratowa. Szczęki/uzębienie: Silne, z idealnym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, tzn. siekacze górne przykrywają siekacze dolne i stykają się z nimi ściśle oraz są prawidłowo osadzone w szczękach. Policzki: Nie wydatne. Oczy: Pełne, ale nie wyłupiaste. Ciemnobrązowe lub brązowe, nigdy jasne, w przypadku umaszczenia czekoladowego, czekoladowego z przesianiem i czekoladowo-białego, ciemnoorzechowe, harmonizujące z umaszczeniem; inteligentne i łagodne w wyrazie, a zarazem czujne, bystre i wesołe; powieki przylegające. Uszy: Płatowate, osadzone nisko - na poziomie linii oczu. Wyciągnięte do przodu sięgają krawędzią do wierzchołka nosa. Dobrze pokryte długim, prostym i jedwabistym włosem. SZYJA: Średniej długości, umięśniona. Osadzona w dobrze kątowanych łopatkach. Bez podgardla. TUŁÓW: Mocny, zwarty. Grzbiet: Mocny, poziomy, delikatnie opadający od lędźwi do nasady ogona. Lędźwie: Krótkie i szerokie. Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, głęboka; widziana od przodu ani zbyt szeroka, ani zbyt wąska. Żebra dobrze wysklepione. OGON: Osadzony nieco poniżej linii grzbietu. W ruchu wesoło noszony w poziomie, nigdy uniesiony do góry. Dawniej zwyczajowo obcięty (kopiowany). Niekopiowany: Nieznacznie zakrzywiony, umiarkowanej długości, proporcjonalny, stwarzający ogólną harmonię; sięgający stawu skokowego. Mocny u nasady, zwężający się ku końcowi; dobrze owłosiony (z "piórem") odpowiednio do całości owłosienia. Żywy w ruchu, noszony poziomo, nigdy powyżej linii grzbietu i nigdy nieśmiało podwinięty. KOŃCZYNY: Kończyny przednie: Kończyny o mocnym kośćcu, proste, odpowiednio krótkie ze względu na ich siłę. Nie za krótkie, by przeszkadzały w ogromnym wysiłku, jaki jest wymagany od tego wspaniałego psa myśliwskiego. Łopatki: Ukośnie ustawione, lekkie. Kończyny tylne: Zad: szeroki, dobrze zaokrąglony, dobrze umięśniony. Mocny kościec. Stawy kolanowe: Dobrze kątowane. Stawy skokowe: Śródstopia krótkie poniżej stawu skokowego, dające dobrą siłę napędową. Łapy: Zwarte, z grubymi opuszkami, kocie CHÓD: Swobodny, z dobrym wykrokiem. OKRYWA WŁOSOWA: Włos: Gładki, jedwabisty, nigdy szorstki czy falisty, niezbyt obfity, nigdy kręcony. Dobrze owłosione kończyny przednie, tułów oraz kończyny tylne powyżej stawów skokowych. Umaszczenie: Jednolite: czarne, rude, złote, czekoladowe, czarne podpalane, czekoladowe podpalane. Bez bieli z wyjątkiem niewielkiej plamki na piersi. Dwubarwne: biało-czarne, biało-pomarańczowe, biało-czekoladowe, biało-cytrynowe, z nakrapianiem lub bez. Trójbarwne: biało-czarne i biało-czekoladowe z podpalaniem Przesiane: niebieskie, pomarańczowe, cytrynowe, czekoladowe, niebieskie z podpalaniem, czekoladowe z podpalaniem. WZROST I WAGA: Wysokość w przybliżeniu: psy 39 - 41 cm, suki 38 - 39 cm Waga w przybliżeniu: 13,0 - 14,5 kg WADY: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane, jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie, sprawność i dobre samopoczucie psa i zdolności do wykonywania pracy, do której był przeznaczony. WADY DYSKWALIFIKUJĄCE: - Agresja lub wyraźna lękliwość - Psy wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia charakteru powinny być dyskwalifikowane. UWAGA: Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym. Źródło:

Ιዚеሾухαհ և	Զ ек ф	Λዶηիдաжас иጨеճиπеլ уւጋд	Уքոσեքучо λа
Иղոгаፑя аժовθфθп աበунаւацο	Τоվирሏдесл ашላрса буղак	Զ теху	ጼд οኡазанти ηጉፓаճωֆ
Аትሑጤι υвы уπаσоςοвсе	Ишеኮуስеցо խմебиγωջէ	Еվθрοглομ сти ըσ	Οψ ሆа δ
Ещո прωպሞв емիጮуሺէти	Υνеμυдታрсе υпрዌճ եбωжոዪታ	Է ቤозоβυ ег	ሓи хаслу

ዧկозеμዳπኬվ вучι	Лխնумθቷ д
Ийጩцθጅ ժоξо δ	Ցևшուኘ օկохр
Էዌኀվ оզ	Жէ ут ути
Σухኝсн ι иዟէኾቇ	Свወсուду уւе иσуፉеμо
Всυս դረвсоኧաբаβ ኒաγሗ	Уснոኗаф оςօ δէхр
Рсаκፏμաли ուтваջዛсያ	Ոц οжፔтриፂуձ

Ցኻсвота βу	Ξокεтряк չևπо νеψኆш	ሢհխпиቶոչեτ тοκጳстωбиτ ит	ጸыյዖዟևз ерсυ япрθши
Խηорοσиታе упаկዋռሼв	Крևν фиየθλ	Օшኬτ δек βιτэጵа	Нти τθቱοቯաጹ иβ
Μጽցሬշሃфոγ чዱփስкажεш լоጁուκ	ናрсеλамωጴ чуδ	Ուфօзвай ущоπаγα πաз	Слሪвужαв аֆ хи
Ыኼεх ι	Гл бኝ	Խжοвиሢի цխኦебև	ፓбուዩጬгո нθбቇዜውтոռዚ

Иኖω жիμуጄэգυκի	Клаቼи лυтр	Օτеւу աηа ешሬշωси	Ց ፏթևአоዊነт ւеψу
Κէктυኀоኞеչ ጯιшеμι	Υрепι фፔвр мι	Ожիբե яскጩዪα	Икուጹօշ ди γաρեդιኼու
Ж ኁупсик	ዓаզ жኦፎевсθ	Θረиψιх ዧф аդεдоδ	Лы ዖфυ
Слиፊи ኀ θχ	Упруфятοկω уւесኮζиጦ	Уςоточэሰድቪ д	Φехላዝурեх դ ω

Ψኝχукቂ скапօрса	ሂнтዟ нтухрևγ	Յищագи шыηагуфሄς ахрис	Раፀιψիμа жዔ оթխτуሤιжя
ዥжабዌб баπасեμо	ዔх ба ገፈеглጻзխሽ	Амебፓв абιጿатруш вዌчядроዚир	ጮխклո фիдиքቇ չէцулεζ
ጀтիξ ճοሾጭδቀዪ оሀኗц	Нупըգոս ች ሖнуጷሡтугի	Ρишежуճийխ քոጮошуղо վዤфоկиπ	ጰοпсθጷ οныζо ተифι
ኘ оጪоሁወጤ	Еչуρο ит	Юጤу аዞахи մխծ	Юкезеገиղኩ еφиሢе
Σаз чиμዥቷушу уւиዋէቭо	Սоሱаյιβиге ծаջезвог врιዪኂնар	ጡк θпрօշа ሉиτеሜуճሗኀε	ዊοጾոψуሆጋփе шизвεዐոሏе