Masz już dość gonienia za psem, który często ucieka na spacerze? Dowiedz się, co może być przyczyną ucieczki psa. Sprawdź, jak oduczyć psa uciekania z podwórka i jak znaleźć psa, który uciekł. Co zrobić, gdy pupil robi to częściej? Dlaczego pies ucieka od opiekuna?Co zrobić, żeby pies nie uciekał z posesji?Co zrobić, żeby pies nie uciekał na spacerze?Jak nauczyć psa komendy „do mnie”?Nauka komendy „do mnie”Jak przywoływać psa, by ten zawsze przybiegał do Ciebie?Jak znaleźć psa, który uciekł? Dlaczego pies ucieka od opiekuna? Pies ma naturalną potrzebę eksplorowania terenu i węszenia. Nic więc dziwnego, że podczas spaceru jest zazwyczaj bardziej zainteresowany otoczeniem, niż kontaktem z Tobą. Jeśli jednak pies od Ciebie ucieka i nie chce wracać mimo prób przywoływania, należy do tego problemu podejść poważnie, poszukać przyczyn takiego zachowania u psa i znaleźć skuteczne rozwiązanie. niezaspokojone podstawowe potrzeby psa Zwierzę może uciekać, ponieważ ma niezaspokojone podstawowe potrzeby, w tym potrzebę żucia, gryzienia, kopania, potrzebę aktywności fizycznej, potrzebę zabawy czy węszenia. Takie psy są zestresowane i nieszczęśliwe. Poznaj potrzeby swojego psa i pomóż mu je zaspokoić. Być może problem ucieczek rozwiąże się wówczas sam. Jeśli nie, rozpocznij szkolenie z psem i wprowadź pierwsze, podstawowe komendy. Jeśli pies nie ma na podwórku żadnych zabawek i atrakcji, może być znudzony i szukać ciekawszych bodźców za ogrodzeniem. Zadbaj o to, by pupil się nie nudził i zabieraj go na przynajmniej jeden spacer poza teren posesji dziennie. Uciekają też psy, które są od niedawna na diecie, a wcześniej przez długi czas jadły zbyt duże porcje, niedostosowane do swojej zalecanej masy ciała. Walka z nadwagą i otyłością jest na początku bardzo trudna. Pewnym rozwiązaniem będzie podzielenie dziennej dawki pokarmu na mniejsze porcje i karmienie psa małymi ilościami karmy, ale często – np. 3-6 razy dziennie. Innym wyjściem jest zakup mniej kalorycznej karmy, która będzie dawała psu poczucie sytości, ale dostarczy organizmowi mniej kalorii. O wszystkich możliwościach porozmawiaj z lekarzem weterynarii. Wiele czworonogów ma dużą potrzebę socjalizacji i lubi wspólne zabawy z innymi psami. To też może być przyczyną ucieczek – szczególnie, jeśli pies nie ma kompana do zabawy na podwórku i rzadko widuje inne zwierzęta. Często uciekają też psy, które odczuwają popęd płciowy. Mogą znikać na wiele dni lub tygodni, jeśli wyczują w okolicy suczkę w trakcie cieczki. Niezaspokojenie popędu płciowego może być przyczyną frustracji i stresu, dlatego pies może chcieć uciekać poza posesję. Najlepszym rozwiązaniem w takich przypadkach jest kastracja. Chirurgiczne pozbawienie płodności jest rozwiązaniem trwałym i zalecanym dla wszystkich psów nieprzeznaczonych do rozrodu. Pamiętajmy, że rozmnażane powinny być jedynie rasowe osobniki w zarejestrowanych hodowlach. strach Psy w sytuacjach stresowych reagują skrajnie różnie. Część przyjmuje postawę obronną, manifestując swoją siłę, determinację i pokazując gotowość do ataku – inne pozostają bierne lub uciekają. Wystraszyć psa może wszystko. Wystarczy, że ktoś głośniej zamknie drzwi w samochodzie lub przejedzie niedaleko motocyklem. Trudno powiedzieć, dokąd pies będzie uciekał. Większość instynktownie kieruje się w stronę domu, ale w niektórych okolicznościach pies może bezcelowo uciekać przed siebie. Taka sytuacja jest bardzo niebezpieczna. instynkt łowiecki Niektóre rasy psów, które w przeszłości były wykorzystywane do polowań, mają silnie rozwinięty instynkt łowiecki. Z tego powodu mogą udać się w pogoń za zającem lub sarną, mimo prób przywoływania pupila przez opiekuna. Rasy psów, które mają silnie rozwinięty instynkt łowiecki to między innymi: posokowiec;jamnik;pointer;seter szkocki;bloodhound. młody wiek Szczenięta między 4 a 8 miesiącem życia dopiero budują więź ze swoim opiekunem. Nie zdają sobie sprawy z konsekwencji, które wiążą się ze stratą opiekuna z pola widzenia. Dlatego naukę komendy „do mnie” należy rozpocząć jak najwcześniej. Co zrobić, żeby pies nie uciekał z posesji? Twoim obowiązkiem jest ogrodzenie i zabezpieczenie całej posesji, po której porusza się Twój pies. Brama i furtka zawsze powinny być zamknięte, gdy pies jest na podwórku, a w ogrodzeniu nie może być żadnych dziur, przez które pupil mógłby się wydostać na zewnątrz. Pamiętaj, że możesz zostać ukarany mandatem, jeśli Twój pupil będzie sam chodził po ulicy. Taka sytuacja jest też bardzo niebezpieczna dla samego czworonoga ze względu na duże ryzyko związane z przejeżdżającymi samochodami. Ucz psa, że może wychodzić na zewnątrz tylko z człowiekiem, ale pod żadnym pozorem nie karz go, jeśli ucieknie. Szkolenie psa polega na wzmacnianiu jego pozytywnych zachowań. Karą może być jedynie utrata spodziewanej nagrody, czyli psiego smakołyku lub ulubionej zabawki. Dbaj o to, by pies regularnie wychodził na spacery. Nawet jeśli mieszka na zewnątrz, potrzebuje przynajmniej jednego dłuższego spaceru poza posesją dziennie. Zabieraj go w miejsca, których nie zna i które dostarczą mu wiele interesujących bodźców. Możesz też się z nim bawić – zabierz na spacer frisbee, szarpak lub ulubioną piłkę. Oczywiście najlepiej, by pupil wychodził z Tobą lub innym domownikiem częściej niż raz dziennie poza teren podwórka czy ogrodu. Jeden spacer w ciągu dnia to absolutne minimum dla psa mieszkającego na zewnątrz. Szczenięta z natury są bardziej żywiołowe niż dorosłe psy. Potrzebują więcej bodźców, dlatego jeśli ich potrzeba aktywności i zabawy nie zostanie zaspokojona, mogą uciekać. Walka z nudą na podwórku wcale nie musi być trudna. Kup różne zabawki dla psa, które będą rozwijać jego logiczne myślenie i pozwolą też zaspokoić potrzebę gryzienia i żucia. Poświęcaj czas psu mieszkającemu na dworze każdego dnia. Przeprowadzaj z nim szkolenie – naucz go samokontroli, a następnie przejdź do nauki komend. Eliminuj wszystkie niepożądane zachowania, wzmacniając te pozytywne. Jeśli nie radzisz sobie z odpowiednim pokierowaniem szkolenia pupila, możesz poprosić o pomoc specjalistę – wykwalifikowanego behawiorystę lub lekarza weterynarii specjalizującego się w dziedzinie zachowań zwierząt. Nie każdy pies nadaje się do mieszkania na dworze. Niektóre rasy mają zbyt skąpą okrywę włosową, by móc mieszkać na zewnątrz przez cały rok. Zastanów się, czy najlepszym rozwiązaniem nie byłoby zabranie psa do domu na stałe. Dowiedz się, jakie rasy psów lubią mieszkania. Co zrobić, żeby pies nie uciekał na spacerze? Jeśli Twój pies próbuje uciekać podczas wspólnych spacerów, nigdy nie spuszczaj go ze smyczy. Dla jego dobra, całą drogę powinien pokonać na smyczy. Możesz ją odpiąć tylko wtedy, gdy ten znajdzie się w ogrodzonym miejscu, np. gdy wejdziecie do ogrodzonego parku dla psów. W domu rozpocznij pracę nad nauką przywoływania psa. Przydatna będzie wówczas komenda „do nogi”, „wróć”, lub „do mnie”. Szkolenie rozpocznijcie w domu, czyli w miejscu bezpiecznym. Istotny jest również fakt, aby nie było tam bodźców, które mogą rozproszyć czworonoga. Nagradzaj psa za właściwe zachowanie za każdym razem, gdy ten przyjdzie do Ciebie po przywołaniu. Bądź konsekwentny – nie dawaj mu nagrody, jeśli ten przyjdzie sam, bez komendy. Smakowita nagroda może być na tyle silnym bodźcem, że pupil będzie chciał ją od Ciebie wymusić. Dobrym pomysłem jest też wybranie się na spacer ze znajomymi lub sąsiadami mającymi psy, które chodzą przy nodze lub wracają na komendę „do mnie” do swojego opiekuna, szczególnie, jeśli Twój pies to jeszcze szczeniak. Młode psy uczą się zachowań od starszych zwierząt, dlatego może to być doskonała okazja, by pupil podejrzał, jak zachowują się starsze pieski. Pamiętaj jednak, że nie każdy pupil nadaje się do wspólnego spaceru w takiej sytuacji. Twój pies może nauczyć się nie tylko dobrych zachowań, ale także tych złych. Zwróć więc szczególną uwagę na temperament kompana do spaceru dla Twojego pupila. Przywołuj psa na spacerze, nawet jeśli jest na smyczy. Mów do niego po imieniu i wypowiadaj komendę przywołującą. Nagradzaj go za każdym razem, gdy do Ciebie podejdzie. Nie goń psa, jeśli udało mu się uciec. Pupil potraktuje to jako zabawę i najprawdopodobniej będzie dalej biegł przed siebie. Pozostań w miejscu lub nawet cofaj się. Dzięki temu masz większe szanse na szybkie złapanie psa i zapięcie mu smyczy. Jak nauczyć psa komendy „do mnie”? To jedna z najważniejszych komend, jakie pupil powinien znać, ponieważ zwiększa jego bezpieczeństwo na spacerze. Szkolenie należy rozpocząć jak najwcześniej. Pierwszym krokiem jest nauka samokontroli. Polega na tym, że pies świadomie rezygnuje z czegoś przyjemnego dla niego, bo wie, że za chwilę zostanie za to zachowanie nagrodzony jeszcze lepszą nagrodą. Celem ćwiczenia jest to, by pupil wybrał Ciebie i reagował na Twoje komendy. Kluczem do nauki samokontroli jest odpowiednie wzmocnienie Twoich poleceń. Pies musi mieć silny bodziec, by wybrać Ciebie zamiast pogoni za kotem, innym psem lub ucieczki przed siebie. Nieocenione w tym wypadku są smakowite psie przysmaki, np. Pedigree Biscrock. Szczenię odczuwa naturalną potrzebę podążania za człowiekiem. Właśnie dlatego należy tę potrzebę wzmacniać i nagradzać pupila, jeśli ten wraca do Ciebie, gdy wołasz go po imieniu. Istotą nauki wszystkich komend jest wzmacnianie pożądanych zachowań, jak już wspominaliśmy. Nagradzaj więc pupila, gdy sprawdza na spacerze, gdzie jesteś i przychodzi na zawołanie. Przywołuj psa tak często, jak to możliwe. Zacznij od mieszkania, czyli miejsca, w którym jest stosunkowo mało interesujących impulsów. Nagradzaj pupila smakołykiem dla psów za każdym razem, gdy posłusznie przyjdzie do Ciebie na zawołanie. Przywołuj go także na spacerze. Na zewnątrz jest o wiele więcej ciekawych bodźców rozpraszających uwagę czworonoga, dlatego na początku może Ci się wydawać, że pies zapomniał o tym, czego nauczył się w domu – nie zapomniał, ale trudniej jest mu się skupić, gdy czuje wiele zapachów i interesuje się otoczeniem. Przywołuj go często, nawet kilkanaście razy podczas spaceru, ponieważ nie powinno mu się to kojarzyć jedynie z powrotem do domu. Dotykaj psa za każdym razem, gdy przyjdzie do Ciebie przywołany. To bardzo ważne, ponieważ niektóre czworonogi mogą zachowywać dystans, np. podbiegać metr od Ciebie. Przez to zapięcie smyczy do jego szelek czy obroży będzie bardzo trudne. Nauka komendy „do mnie” Nauka znaczenia komendy Pies musi na początku zrozumieć, czego od niego oczekujesz, dlatego zawołaj go po imieniu i wypowiedz komendę „do mnie”, „wróć” lub „do nogi”. Nagradzaj go za każdym razem, gdy do Ciebie przyjdzie. Może to być psi przysmak lub ulubiona zabawka. Pierwsze próby podejmij w mieszkaniu, potem zwiększ nieco trudność ćwiczenia i ćwiczcie na zewnątrz. Zapnij psu długą smycz i zabierz go na spacer. Jeśli pupil nie rozumie, o Ci chodzi, pokaż mu delikatnie kierunek za pomocą smyczy i zachęć, by podszedł w Twoim kierunku. 2. Przywoływanie „na sprężynę” Do nauki tego ćwiczenia będą potrzebne dwie osoby. Jedna powinna trzymać pupila za obrożę lub szelki. Druga osoba oddala się na kilkanaście metrów i przywołuje czworonoga, wypowiadając jego imię, komendę „do mnie” i zachęca go dodatkowo, pokazując mu ulubioną zabawkę, np. szarpak lub piłeczkę. To ćwiczenie doskonale wzmacnia reakcję na komendę. 3. Ćwiczenie „ping pong” Polega na tym, że kilka osób przywołuje psa na spacerze. Pupil zostaje nagrodzony za każdym razem, gdy przybiegnie do osoby, która go woła. Ważne, by dwie lub więcej osób nie wołały psa jednocześnie, bo może go to wprowadzić w dezorientację. Należy to robić pojedynczo. Jak przywoływać psa, by ten zawsze przybiegał do Ciebie? Wiesz już, że pupil powinien reagować na swoje imię i komendę „do mnie” oraz powinien mieć opanowaną sztukę samokontroli. To jednak może nie wystarczyć. Bardzo ważny jest dobór smakołyków lub zabawek. Twoja postawa oraz sposób wypowiadania komendy też nie pozostają obojętne. Wiele psów słyszy i rozumie to, co mówi do niego opiekun, ale nie jest na tyle zmotywowana, by do niego podbiec. Pupil powinien być nagradzany za każdym razem, gdy zrobi to, o co prosiłeś. Na początku szkolenia możesz nagradzać go nawet za małe rzeczy, by odpowiednio go nakierować. Dobór smakołyków to kwestia indywidualna, ponieważ zwierzęta mają różne preferencje. Dla jednych najsilniejszym bodźcem będą suszone, mięsiste przekąski (np. Pedigree Ranchos), a dla innych psie ciasteczka. Dla wielu psów najlepszą nagrodą jest ulubiona zabawka, nie zawsze musi to być psi przysmak. Dobrze, jeśli pupil traktuje zarówno smakołyki, jak i zabawkę jako nagrodę. Oczywiście nie zapomnij uwzględnić wszystkich przysmaków w dziennym bilansie kalorii czworonoga. Nie dawaj psu nagrody, jeśli podbiegnie do Ciebie bez komendy. Możesz go oczywiście pogłaskać i okazać zadowolenie, że jest przy Tobie, ale nie nagradzaj go za to, że się popisuje. Psi smakołyk może być na tyle silnym bodźcem, że pupil będzie wymuszał podanie mu nagrody. Może wówczas chodzić przy nodze, za chwilę podawać Ci łapę, leżeć i przynosić piłkę – wszystko po to, by przekonać Cię do nagrodzenia go. Nie daj się nabrać. Pupil zostanie nagrodzony za każdym razem, gdy wykona to, o co go prosisz. Czworonóg chętniej będzie przychodził do osoby wesołej i pełnej entuzjazmu. Możesz klaskać w dłonie lub uda i pokazywać mu, że się cieszysz. Wbrew pozorom, dobrym pomysłem jest powolne cofanie się. Jeśli zrobisz kilka kroków do tyłu, będzie to dodatkowo stymulować psa do tego, by się do Ciebie zbliżył. Kiedy Twoja postawa jest zrezygnowana, pupil może po prostu nie być zainteresowany podbiegnięciem do Ciebie, bo nie wysyłasz dostatecznie silnych i atrakcyjnych sygnałów. W przypadku, gdy przyjmujesz groźną i surową postawę, pies może się Ciebie bać, dlatego też nie będzie chciał się do Ciebie zbliżać. Nie bez znaczenia jest także Twoja intonacja. Mów wyraźnie i dostatecznie głośno. Unikaj dużej liczby słów. Skup się na wypowiadaniu imienia czworonoga i komendy, którą ćwiczycie. Jak znaleźć psa, który uciekł? Postępowanie w tej trudnej sytuacji, w dużej mierze zależy od okoliczności zdarzenia. Jeśli mimo wszelkich działań zapobiegających ucieczce psu udało się oddalić, należy szybko działać. Powiadom wszystkie osoby, które mogą pomóc w poszukiwaniach. Sprawdźcie wszystkie trasy spacerowe, z których często korzystacie. Należy poinformować sąsiadów, szczególnie tych, którzy mają psy i chodzą z nimi na spacery tam, gdzie Ty i rozwiesić ogłoszenia ze zdjęciem psa i Twoim numerem telefonu. Jednocześnie należy być w kontakcie z lokalnym schroniskiem dla bezdomnych zwierząt. Być może ktoś znalazł czworonoga i zawiózł go właśnie tam. Bądź pod telefonem, szczególnie gdy na szelkach czy obroży pies ma przymocowaną adresówkę z Twoimi danymi. Jeśli Twój pupil nie ma adresówki, ale ma chip podskórny, jego identyfikacja będzie możliwa dopiero w schronisku lub w przychodni weterynaryjnej. Jeśli pies ma obrożę z lokalizatorem GPS, jego odnalezienie nie powinno sprawić Ci żadnych problemów, ponieważ cały czas masz dostęp do jego dokładnej lokalizacji. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 122 Brak głosów. Oceń artykuł!